Zola Mennenöh - Longing For Belonging

Figureight Records

Longing For Belonging

Wow. Een debuutalbum in dit knotsgekke crisisjaar uitbrengen op de dertiende. De Duits-Deense experimentele songwriter Zola Mennenöh heeft duidelijk lef. Geen wonder ook. Dit weinig alledaags, experimenteel en impressionistisch werk van elf sfeersongs bulkt van eigenheid en eigenwijsheid.

Dromerig, minimaal, sfeervol, met neoklassieke kaderinstrumenten als piano, fluit, zachte gitaar en percussie. Zola Mennenöh raakt voorzichtig muziek aan, maar durft die in het kader van experiment en improvisatie ook regelmatig los te laten. De liedjes zijn toetsstenen van sfeer. In het geval van A Piece Of Peace een experimentele, instrumentale combinatie van rommelend drumwerk en druppelende pianonoten. Met enkel stiltemomenten als bindmiddel tussen beiden. Of met eindeloos dromerige, slepende drones vol door elkaar vibrerende noten als bij Make Things Simple. Als een orkest dat gaat stemmen voor het in grandeur treedt. Al lijkt een dozijn minuten klanken op elkaar afstemmen wel een beetje lang.

Maar het hoeft zeker niet telkens met die avant-gardistische knipoog te zijn. Meestal staan de instrumenten ten dienste van Mennenöhs dromerige, donkerblauwe doezelzang met lichtjazzy timbre. Vaak heerlijk duister en mysterieus, maar ook machtig uitreikend naar broze hoogtes en zonder enige dubbing of effecten. Alsof de dame voor je neus tracht de stilte te doorbreken. I Wall Always Be Yours, Forever bevat zo’n soort van soulvol latenightsfeertje dat Norah Jones naar de kop zou kunnen stijgen, mooi ingekleurd door dwarrelende dwarsfluit.

Luister gerust ook even naar de zachte, subtiel opbouwende opener van deze plaat. Wat ons betreft één van de mooiste intieme, experimentele ballades en schuldbelijdenissen sinds lang. Wel tien maal vraagt de zangeres om vergiffenis, met haar stemmen rond zichzelf kronkelend. Of naar dat fluwelen, glijdende droomlied met enkel zang en akoestische gitaar, Look For The Blue Hoodie! Xx, M. Enkel al die titel…

En zo krijg je als luisteraar een klein stukje te zien van de mysterieuze wereld van deze opmerkelijke kunstenares. “I disappeared under the sea / Down here in the darkness / I hear your broken heart”, klinkt het vrolijk. De Godin van de duisternis slaagt er in elk geval in om de raadsels, die haar omringen, te vergroten. Wat een bijzonder debuut.

2 december 2020
Johan Giglot