Yellow 6 - Civil Twilight

Sound In Silence

Nee, natuurlijk kan je het aantal releases van Jon Attwood aka Yellow6 niet meer bijhouden. Dat kan de Brit allicht zelf niet meer. Gedurende twee decennia komt de grootmeester van instrumentale gitaarambient en postrock immers meermaals per jaar af met nieuw werk, vaak one-take-improvisaties, die je met minimale bewerking meteen meezuigen in een tijd- en ruimte-overschrijdend dromenrijk.

Doezelambient. Zo gaan we Yellow6 vanaf nu omschrijven. Want de herhalende, minimale aanslagen met veel galm, die de man met gitaar en klankpedalen creëert en in diverse lagen over elkaar heen schuift, roept een onwaarschijnlijke dromerigheid op. Maar ook gevoelens van intens geluk, melancholie of broze intimiteit. De formule is anders doodeenvoudig: je tokkelt een melodietje, haalt dat door de loopstation, herhaalt dit en improviseert er een nieuwe melodie over. En zo bouw je een mooie geluidspuzzel.

Maar wat Attwood doet, is niet enkel melodie over melodie draperen om een mooie solocompositie te bouwen, hij vervormt vaak ook de geluiden en zorgt voor de nodige echo en galm om niet enkel een herhalings-trance, maar ook een dromerige diepgang te krijgen. En dat is bij de acht creaties op ‘Civil Twilight’ ook grotendeels het geval. De ene (eerste) keer krijg je nog licht, downtempo getokkel op de klankkast als begeleiding, maar in het merendeel van de gitaarschilderijen moet je het enkel met klank (en naklank of stilte) stellen. De plaat is geïnspireerd op verschillende fasen van de zonsondergang of het invallen van de duisternis, sowieso een bijzondere periode waar je veel over kan mijmeren. Dat vertaalt zich effectief in voorzichtige, repetitieve thema’s en liefdevolle soundscapes.

Nu ja … liefdevol? In het geval van Slowly Brighter moet je het toch stellen met een begin van enkele grommende, noisy ronkgeluiden en krijg je nadien een herhaal snaarwerkje op een droge clicktrackbeat. Eerlijk? De track gaat langzaam en voorzichtig wel iets meer helder klinken, maar dit soort van droge lofi huiskamertakes is wat ons betreft toch een beetje Yellow6 onwaardig. Misschien zijn we natuurlijk verwend geweest met 's mans vele, honderd procent inspirerende en intrigerende releases.

Oh ja, en als je nog wat verder wilt fantaseren en wegdromen: bij de eerste honderd handgemaakte cd-r’s krijg je nog een bonusschijfje, ‘Star Flowers’, met twee heerlijk lange, glijdende ambienttracks die je sowieso alle realiteitsbesef ontnemen. We kunnen enkel de “snap your fingers”-hoes niet echt rijmen met deze release. Maar desalniettemin: sweet dreams!