Yasmine Hamdan - Al Jamilat

Crammed

De tot Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres gedecoreerde Yasmine Hamdan (The Soapkills) is met 'Al Jamilat' ('The Beautiful Ones') toe aan de opvolger van haar solodebuut 'Ya Nass'. Wederom benadrukt ze de rol van de vrouw en gaat ze in op de turbulente moeilijkheden van een Arabisch sprekende regio. 

Al Jamilat

De Libanese zangeres verwierf vooral bekendheid met het indie-meets-electronica-duo The Soapkills, waardoor ze een undergroundicoon werd. Het debuut maakte zowel in binnen- als in buitenland veel los en met tracks als Hal schopte ze het zelfs tot de tracklist van de soundtrack van 'Only Lovers Left Alive' van regisseur en muziekliefhebber Jim Jarmush.

Toen ze tussen het touren door elf demo's verzameld had, was de tijd rijp voor een nieuw album. Samen met de Britse producers Luke Smith (Foals, Depeche Mode, Lilly Allen) en Leo Abraham werkte ze dat ruwe materiaal vol nieuwe indrukken en ideeen uit. Daarvoor kon ze beroep doen op de New Yorkse bassist Shahzad Ismaily (Marc Ribot, Lyenn) en de van bij Sonic Youth bekende drummer Steve Shelley die mee de eerste opnamesessies in New York in goede banen leidde.

Tijdens het vele reizen kwam Hamdan in contact met een mensen met verschillende achtergronden; van taxichauffeurs tot voormalige criminelen, straathoertjes en drugverslaafden. Die vormden de inspiratie voor de personages die ze in haar songs neerzet.

Rode draad in het album is de kritiek op het politieke en sociale systeem. Op het achterplan is er veel woede en intense emoties die via de tot de verbeelding sprekende personages wordt uitgedrukt. Het tumult in de woelige Arabische regio maakt dat Hamdan soms twijfelt of het ooit nog goed komt en zich deels aan hopeloosheid overgeeft. En dat uit zich in haar muziek.

Of het nu de zacht strelende folkpop van opener Douss is of de doorkoelde elektropop van het met violen opgetuigde La Ba'den, Hamdan staat garant voor een frisse sound. Helemaal openbreken doet de zangeres met tracks als Assi en de verleidelijke, rijk gearrangeerde elektrobeats van Choubi.

Soms leidt dat alles tot dromerige tracks als Iza, terwijl Café het moet hebben van een loodzwaar, drone-achtig geluid waarin exotische, oriëntaalse invloeden te bespeuren zijn. Toch kan Hamdan ook gevoelig en intiem uit de hoek komen zoals in het intrigerende K2.

Op de titeltrack na (de titel van het album ontleende Hamdan aan de invloedrijke dichter Mahmoud Darwish) is er enkel origineel werk te horen. Die titeltrack stippen we graag aan als één van de hoogtepunten. Deze door akoestische gitaar beheerste song bekoort en betovert. Een ander hoogtepunt is de woestijngroove van knappe afsluiter Ta3ala.

'Al Jamilat' laat in eerste instantie een jonge, erg zelfbewuste en assertieve artieste aan het woord. Hamdan schopt haar generatie zonder enige schroom een geweten via de muziek. Recht voor de raap, zo verbeeldt ze de sterke, vrouwelijke karakters in haar songs. Ook zij zijn personen die heersende conventies (schoonheidsidealen, ...) durven bekritiseren en die op eigen voorwaarden de roep naar vrijheid mee ondersteunen. 

16 maart 2017
Philippe De Cleen