Yadayn - Adem

Navalorama Records

Het nieuwe album van Yadayn, het project van Gowaart Vanden Bossche, is het vervolg van 'Vloed' en 'Pendel' en luistert naar de naam 'Adem'. Het motief? Hoor de ruimte die de zee ademt, alsof je tijd voelt.

Dat klinkt misschien zweverig, maar is alleszins zeker niet zo bedoeld. Wel maakt Yadayn op die manier duidelijk dat hij mikt op ruimtelijkheid en tijdloosheid. Zo je wil is 'Adem' een wat losse verwijzing naar het klimaatbeleid, naar de druk van de toenemende industrialisatie en mechanisatie. Maar tezelfdertijd is het ook een vitale affirmatie van levenskracht en werkt de muziek als een bevrijdende synthese.

Adem is het derde album van Yadayn. Voor de opnames van het album maakte Vanden Bossche gebruik van diverse locaties: een leegstaand pand met veel reverb in thuisstad Halle, maar ook het huis van zijn grootmoeder in De Pinte en Gent. Debuut 'Vloed' was minstens zo overweldigend als het gelijknamige boek van Roderik Six. Nadien  was het meer versplinterde 'Pendel' een uitweg uit de chaos, een zoektocht naar de verhouding tussen compositie, klanklandschap en sonische textuur. 'Adem' verenigt beide invalshoeken.

Dit album ligt niet zo ver weg van de voorgangers, maar laat verstaan dat er nog meer dan voldoende uitdagingen zijn binnen de beperking van twee handen en een gitaar; het werken met een vrouwelijke stem (zangeres Eveline De Reu in 'Ruimte') bijvoorbeeld.

Hoor is een prachtig verzoek om de oren te spitsen voor de folky inslag die Vanden Bossche eerst nog op de ukelele laat horen, maar algauw wordt de ukeleleriedel aangevuld met melodietjes van akoestische en elektrische gitaar. Halfweg is er een wissel en wordt het geluid sterk bepaald door exotische gitaarimprovisaties. Het maakt de overgang naar Ruimte mogelijk.

Die vertrekt vanuit een akoestische gitaartokkel aangevuld met sample. Vaag echoot het de manier waarop José Gonzalez het intieme, melodieuze gitaarspel benadert met invloeden uit flamenco. Ook de speelsheid valt op. Yadayn probeert innovatieve ideetjes uit en durft in te zetten op ambient texturen en sonische expressies zonder gitaar.

Naar de zoute, zilte Zee dan maar. Die werkt nostalgisch. Eenvoud heerst. En er mag dan al eens een stilte vallen. Het nummer doet dagdromen. Bovendien laat Vanden Bossche sommige imperfecties gewoon zo. Naar het einde toe krijgt de relatieve kalmte een tegengewicht in een stevige, pulserende drone, die naar The Chemical Brothers verwijst. Het is zeker niet de enige droneklank die op dit 'Adem' te vinden is.

'Adem' is een helder en bijzonder mooi klinkend album dat in de lijn van de voorgangers ligt, maar daar evengoed van durft af te wijken. Klankgewijs blijft het misschien hangen in gelijksoortige texturen (ambient guitarpicking, zo je wil), maar af en toe, zoals in het net geen kwartier durende centerpiece Tijd - wordt er afgeweken van het basisstramien.

Net doordat de tracks wonderwel in elkaar vloeien, is niet altijd even duidelijk waar wat begint of eindigt. Vanden Bossche zelf licht toe dat het gaat om twee, aan elkaar verwante suites. Met Yadayn brengt hij sfeervolle, dromerige kamermuziek die uitnodigt tot reflectie.