Xentrix - Bury The Pain

Listenable Records

Bijna een jaar is het geleden dat we nog eens in de virtuele pen kropen en nog eens een artikeltje hebben uitgetokkeld op dat lichtgevende toetsenbord, maar bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan. De nood om nog eens iets te produceren werd net iets te groot. Datzelfde geldt voor de Britse thrashers van Xentrix, die al twaalf jaar langer droogstonden dan wijzelf en nu met ‘Bury The Pain’ nog eens origineel materiaal op de wereld afvuren.

Even terug naar het gezegende jaar 2014. Behemoth klopte met het album ‘The Satanist’ nog eens keihard op de muil van alles wat met het Christendom te maken had en steeg nog een plaatsje op de festivalaffiches. Op eentje daarvan, die van Alcatraz, prijkte nog eens de naam Xentrix (beetje omslachtig om daartoe te geraken, we know). Voor de Britten meteen de eerste keer sinds 1990 dat ze nog eens op Vlaamse bodem neerstreken. Hoewel topschijf ‘For Whose Advantage?’ toen nog niet eens op Spotify te vinden was, hadden Chris Astley en co geen enkele moeite om de weide compleet in te pakken.

Diezelfde Chris Astley - geen familie van Rick, nemen we aan - is er nu weliswaar niet meer bij. Niet dat je het zou merken als je ‘Bury The Pain’ enkele luisterbeurten geeft. Het mag gezegd dat Jay Walsh (ex-Bull Riff Stampede) er prima in is geslaagd de frontman te vervangen. Zowel in your face thrashers als Let The World Burn (of zowat de rest van het album) als het melodischere hoogtepunt The Truth Lies Buried gaan er vlotjes in. Ook The One You Fear mag met die vlijmscherpe over-en-weergaande gitaarsolo’s op een speciale vermelding rekenen.

Comebackalbums kunnen twee kanten op gaan. Wanneer een band dan nog eens plots op zoek moet naar een vervanger voor een long time bandlid, in dit geval zelfs de frontman, is dat meestal de verkeerde kant. Zeker niet bij Xentrix, dat erin is geslaagd om anno 2019 een lekker ouderwets thrashalbum af te leveren dat ver boven de grote grijze massa weet uit te torenen. Ditmaal moeten ze zeker geen dertien jaar wachten met nieuw materiaal en bij ons zal het er in de nabije toekomst wellicht ook weer wat vaker van komen.

Deze Britten zijn alvast geslaagd met grote onderscheiding.

Eerder verschenen op Riff's Al Ghul.