Wouter Dewit - Here

Zealrecords

Here

Een nieuwe herfst, een nieuwe plaat van Wouter Dewit. ‘Still’ krijgt er een broertje bij: ‘Here’. Samen een mooie kreet om bestaansrecht. Met een gelijkaardige grauwe, mistige mantel van mysterieuze foto’s in een desolaat bos.

Wouter Dewit is ongewild uitgegroeid tot het Vlaamse icoon van neoklassiek pianowerk. Creator en creatieveling voor een soort van rustgevende toetsenschilderijen met diep emotionele impact. Noteer daarbij dat een diversiteit aan stijlen en thematieken even essentieel is als de stiltemomenten, galm en halo’s die ze binden. Om met sjieke woorden te zeggen: Dewit bespeelt zowel zijn piano zoals het gemoed.

Keer op keer weet hij optimistische, hoge thematieken te vermengen met weemoedige, bijna droevige achtergrondkleuren. Die laatste overigens ook vaak dankzij de inbreng van vrienden en gasten. Sfeer- en liefdesbrengers en topmuzikanten als Sonja Haering (viool) en Tine Anthonis (cello).

Ook nu verrast de stiltecomponist dus weer met een diversiteit van songs – het heilige getal van zeven stuks ditmaal – binnen de eenvoud van middelen waarmee die tot stand komen. Van een tweespalt tussen vingervlugge toetsen en slepende snaren in opener en postrocksymfonie Winter. Go tot een heuse dubbelmelodie in een eerder pointillistisch, maar even fraai opbouwend Go Deep. Of met niet al te veel verbeelding via een speels kinderwijsje in Open A Door, dat toch weer verstilt in mist en mysterie.

Noteer gerust ook twee nieuwtjes: zowel die laatste song als het extraverte Flow worden ondersteund door een traag bonkende hartslagbeat. De rijke strijkers en hoog druppelende synthesizermelodie komen hier samen in een soort van akoestische technotrack, waarmee deze plaat misschien net iets te veel buiten de comfortzone stapt. En op Listen To The Wind is plots ook zang aanwezig. Al komt dat niet veel verder dan de oohs en aahs van Joris Peeters

‘Here’ begint dus waar ‘Still’ eindigde: in een bad van sfeer en eenvoud. Maar die sfeer is gegroeid. Verrijkt. Zonder echt over weelde te durven spreken dan. Benieuwd wat de volgende stap zal zijn.

8 oktober 2019
Johan Giglot