Winterfylleth - The Imperious Horizon
Candlelight Records
In 2006 besloten twee heren uit Manchester een black metal-band op te richten en die te noemen naar de komst van de eerste volle maan in de winter: Winterfylleth was geboren. Ze omschrijven zichzelf als "English Heritage Black Metal" en in tegenstelling tot enkele andere gekende Britse black metal-bands brengt Winterfylleth geen übertechnische of -snelle muziek, maar eerder kippenvelmomenten qua akkoorden en sfeer. Achtste plaat ‘The Imperious Horizon’ komt uit op Candlelight Records.
Het album opent met de sfeervolle intro First Light, een prachtnummer. Eigenlijk weet je dat, als een album zo start, het moeilijk nog fout kan gaan. En dan zet Winterfylleth meteen de beuk erin: Like Brimming Fire knalt zeven onophoudelijke minuten lang door je speakers met blastbeats, screams, knappe gitaarsolo’s en atmosferische keyboards. Opvolger Dishonour Enthroned zou in een ander universum een song van MONO kunnen zijn. De melancholie en emotie druipt ervan af. Zeer indrukwekkend en we zijn nog maar drie songs en zo’n zestien minuten ver.
Upon This Shore doet wat het moet doen: sluit je ogen en laat je meevoeren met de golven. Dit is dan weer een nummer dat perfect in het repertoire van Alcest had gepast. De lengte van de songs (met uitzondering van de intro zijn de eerste zes tracks nooit korter dan zeven minuten) heeft trouwens geen invloed op de luisterervaring. Soms kunnen songs te lang aanvoelen, maar op dit album is dat allesbehalve zo. Integendeel, het lijkt de beleving enkel maar beter te maken.
Net vóór het einde van de plaat krijgen we met To The Edge Of Tyranny en Earthern Sorrows nog twee korte songs, waarvan de eerste rechttoe rechtaan doorbeukt en de tweede een welverdiend rustpunt is temidden van alle georganiseerde chaos. Een black metal-purist zou kunnen zeggen dat bijna alle songs in quasi hetzelfde tempo zitten, waardoor alles een beetje op elkaar lijkt. Maar dat weerhoudt de band er niet van om een bijzonder sterk album af te leveren. Naast de negen albumtracks zijn er trouwens ook nog twee bonustracks te vinden: een cover van The Majesty Of The Night Sky (Emperor) en een alternatieve, langere versie van het epische In Silent Grace (met gastzang van Primordials Alan Averill).
Wat de productie betreft is dit een zeer gebalanceerde plaat. Winterfylleth klinkt exact zoals ze live klinken: gedefinieerd met uitgesproken gitaren en zang, die op de muur van geluid rust. Niets is overdreven, het klinkt perfect in de oren.
Dit alles zorgt voor één van de hoogtepunten qua black metal in 2024 tot nu toe, naast Akhlys en Lhääd. Zelfs voor niet-black metal-fans is ‘The Imperious Horizon’ zonder twijfelen een luisterbeurt waard.