William Fowler Collins - Field Music
SIGE
Ambientmuzikant William Fowler Collins (New Mexico) heeft met 'Field Music' een nieuwe droneplaat klaar.
De promotekst voor het album is beduidend minder kort en zakelijk. Niet bedeesd voor een flinke dosis intellectualisme interpreteert William Fowler Collins 'Field Music' op drie verschillende manieren. De letterlijke, muziek op het (slag)veld, verwijzend naar de militaire drums die hij hier en daar hanteert. Het betekent het fysieke “zelf”, verwijzend naar een hindoeïstische traditie en verwijst tenslotte ook naar ruimte en tijd, gesymboliseerd door een verwijzing naar de eerste atoombom op de hoes.
Wat dat allemaal moge betekenen, wordt ons niet duidelijk, ook niet na ettelijke luisterbeurten. 'Field Music' is in essentie een plaat waarop Fowler Collins speelt met verschillende methodieken en genretyperingen van ambient. Op openingsnummer We Are Here to Help You bouwt hij een trage, aardedonkere drone, zoals we die kennen van John Serries laatste werken. In titelsong Field Music hanteert hij diepe, oscillerende orgelgeluiden, waar hij later rond speelt met tikkende ritmes.
Contact Is A Mother is het meest subtiele deel van het album: hij smeedt er laagjes ijle, wemelende tonen boven elkaar tot een onheilspellend geheel. Op de twee laatste tracks begeeft hij zich op Wolfgang Voigt-terrein. Na een pulserende, elektronische progressie knalt een aanzwellende, hypnotische beat om te desintegreren in elektronische ambient zoals we die van voornoemde Duitser gewend zijn.
Fowler Collins is een getalenteerd muzikant met een karrenvracht aan ervaring en een discografie om ú tegen te zeggen. Dat laat zich ook merken. Geen enkel nummer op de plaat is slecht. Het zijn oerdegelijke en genietbare ambientdeuntjes, maar geen enkele slaagt er in ons helemaal mee te sleuren, te hypnotiseren of in vervoering te brengen, al komen Contact IsAa Mother en afsluiter They Wept Together af en toe dicht in de buurt. Hij kan alles, maar doet het nergens even goed als zijn voorbeelden.
Door het experiment met verschillende subgenres van ambient heeft 'Field Music' te weinig samenhang. Het is in feite eerder een uitgebreide genrestudie dan een album. Zo mist het de impact die het zou moeten hebben en komt het soms zelfs wat steriel over. Ambient heeft tijd nodig om op te bouwen, om te groeien en om je geleidelijk aan te hypnotiseren. Die kracht in opbouw laat Fowler Collins liggen. Wat hij dan wel juist najaagt, wordt niet helemaal duidelijk, ingewikkelde concepten ten spijt.
Nummer per nummer is 'Field Music' een gedegen plaat, maar als album schiet het tekort. De moeite waard voor wie op zoek is naar een snelle ambient versnapering of voor wie een behappelijke introductie tot het genre nodig heeft.