Wil Bolton - Surface Reflections
Sound In Silence
Geluidskunstenaar Wil Bolton is terug van (even) weggeweest. Vijftien jaar al maakt de man geluidssculpturen, die gepaard gaan met visuals, fotocollages of eigenhandig gemaakte installaties. De multikunstenaar en mede-eigenaar van het elektronicalabel Boltfish Recordings heeft met ‘Surface Reflections’ een auditief reisverslag gemaakt van zijn verblijf in Hong Kong: een ambientavontuur waar muziek en veldopnames in elkaar overvloeien.
Dixit. Het samenstromen van drones, digitale effectmanipulaties, veldopnamen en samplegeluiden in een ambientcompositie zoals Brian Eno's “ambient” letterlijk mag opgevat worden: als een sfeerprent die reflecteert naar een alledaagse omgeving. Vijf keer op rij pingelt Wil Bolton met voorzichtige geluiden, warmzachte gitaartokkels en opnames van woordloze mensenmassa’s of omgevingsklanken. Goed voor een kleine drie kwartier doezelen. Je hoort geruis, gekraak en geroezemoes. Flarden van mensen die naar elkaar roepen of met elkaar converseren. Een krijsende papegaai en het geruis van auto’s. Allemaal elementen die de achtergrond inkleuren en het beeld met de realiteit en het nooit rustende leven in Hong Kong versterken.
Want verder houdt Wil Bolton ook van doezelende, dromerige “surface reflections”, in het geval van een elf minuten durend In The Air Of The Morning als over elkaar rollende, wollen loops van echoënde gitaarnoten. Een eindeloze stroom van sfeertonen die een soort van doezelcocktail vormen en waarin alle elementen (gitaar, samples, synth) dankzij laptopmanipulatie in elkaar over vloeien. Repetitief en toch ook met een organische verandering. In Shallows werkt de man met veel reverb en geluidseffecten alsof je in het zwembad zit. Erg afstandelijk, ontastbaar en bevreemdend qua sfeer. Om nog te zwijgen van de tergend traag openbloeiende opener die lange tijd compleet vormeloos blijft en waarin erg voorzichtig, repetitieve gitaartokkels binnenglijden of om de quasi-uitsluitende inhoud van scapes en teruggetrokken klanken waaruit de kortste track Crossing bestaat, enkele warm rollende bassnaren niet te vermelden.
Deze ‘Surface Reflections’ van Wil Bolton zijn erg voorzichtige toetsstenen die nooit echt op de voorgrond treden. Hoewel erg boeiend en beweeglijk van inhoud, dreigt het gevaar dat dit als achtergrondmuziek wordt afgedaan. Subtiliteit is de grote troef. Of de combinatie met sterke visuele prikkels, die Bolton in zijn rondreizende exposities duidelijk op de voorgrond laat treden.