Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed

ConSouling Sounds

Slijp de slagersmessen, knoop de touwen, trek de hakbijl uit het kapblok. Wiegedood is daar.

Het zijn geen groentjes, het trio dat Wiegedood uitmaakt. Drummer Wim speelt ook nog bij de Gentse hardcoreband Rise And Fall, gitarist Gilles Demolder komt van het ook al uit Gent stammende Oathbreaker en zanger-gitarist Levy Seynaeve maakt deel uit van Amenra en Hessian's. Allemaal bands met de nodige weerklank in de respectievelijke scenes. Dan moet dat toch vonken geven als je die drie bij elkaar zet.

En vonken springen er verdorie vanaf. Dat begint al met de snel afwisselende kick- en snaredrums, die door manisch bespeelde gitaren worden begeleid, in opener Svanesang. Zie het als iemand die net zijn minna(a)r(es) heeft gekeeld en als een gek de bloedvlekken van het tapijt probeert te schrobben terwijl hij de politiesirenes in de verte al hoort aankomen. De screams van Seynaeve jagen je de stuipen op het lijf.

Even verder is er de berusting, nadat je de solo nog maar amper hebt verteerd. De galg staat al klaar. Ontsnappen is vruchteloos. Maar de woede is gebleven, ook al is de sfeer meer ontspannen. Het levert al meteen een nummer op, dat je tot in je beenmerg verkilt.

Wat volgt is misschien nog beter. Kwaad Bloed is even hyperknetisch, maar toch anders. De drums worden nog zwaarder aangezet, nog intenser. De vocals klinken nog rauwer. Uiteindelijk bloedt de song uit in akoestische gitaren over onheilspellende ruis terwijl Seynaeve zijn laatste adem uitblaast om dan als een feniks terug te herrijzen.

Ook titelsong De Doden Hebben Het Goed is moeilijk te vatten. Met de enkel in het linkeroor (van de hoofdtelefoon) ingebouwde pauze grijpt men terug op de opener, waar dat principe eveneens wordt toegepast. En ook hier is dat geslaagd. Trouwens de stem blijft wel centraal.

En steeds gaat de ademhaling sneller, voel je je ongemakkelijker. Na afsluiter Onder.Gaan | BOЗHECEHИE (de laatste term zou uit de orthodoxe kerk kunnen stammen, ook al is dat helemaal niet zeker) blijft enkel nog een karkas en wat bloedloos vel over. En de Russische (?) kerkteksten maken het af.

Black metal van wereldklasse, waarvoor wij met plezier op de knieën gaan. Die blauwe plekken nemen we er met plezier bij.

Oordeel zelf: