Why? - AOKOHIO
Joyful Noise Recordings
Wablief? De titel van de nieuwe plaat is – naar goede gewoonte, trouwens – weer helemaal niet te vatten. Hoewel, als je er even bij stilstaat: misschien klopt dat A OK OHIO toch wel.
Balancerend op de scherpe rand tussen pop en hiphop, tussen antifolk en elektronica slaagt Why? er steeds weer in een opmerkelijk werkstuk af te leveren. Daarvoor gebruiken ze alle middelen en alle media, die voorhanden zijn. De opbouw van het artwork van 'Mumps Etc.' was een door ons gretig gevolgd item op de Facebookpagina. Ook nu weer pakken de broertjes Wolf het op een onverwachte manier aan: door de hele plaat van beelden te voorzien (zie ook hieronder); opnames van de Wolfs als kinderen, verwerkt in een hedendaags geheel. Maar het blijft de muziek waarrond het draait. En als langspeler is 'AOKOHIO' een boeiend werkstuk.
Dat werkstuk werd door Yoni Wolf, tekstschrijver, zanger/rapper en motor van Why?, opgevat als zes bewegingen – movements – bestaande uit een aantal liedjes en aangevuld met allerlei effecten en (oude?) opnames, soms amper een halve minuut lang, maar essentieel in het verhaal, dat wordt verteld. Tenminste, vanuit zijn standpunt, want evenzeer als altijd is het vaak raden naar de diepere betekenis. Maar dat mag. Het geeft het geheel panache.
Vaste ingrediënten zijn uiteraard de combinatie van zang en rap, soms vreemd aanvoelend en weerbarstig als in Peel Free, maar toch ook lekker in het oor liggend, dan weer bijzonder poppy en onweerstaanbaar als Stained Glass Slipper. Nog zo'n steeds terugkerend element: van de pot gerukte teksten als “Wish I had hair like Andrew Jackson” (Apogee), waaraan je als luisteraar een stevige kluif hebt en die je naar eigen inzicht kan interpreteren. Hier hebben ze vaak te maken met de jeugd van de Wolfs in – u raadt het nooit – Ohio. Gewoon terzijde: Andrew Jackson was een Amerikaans president. Diens haardos kan je hier bewonderen.
'AOKOHIO' is een plaat, die nogal wat vraagt van de luisteraar, die door de korte snippets van her naar der wordt geslingerd. Als je de plaat met de ogen toe beluistert, valt er van alles te beleven: met stemmen, raps, ukelele, synths, de typerende drums en bas, allerlei percussie, blazers, een waaier aan effecten werd het album tjokvol gestopt. Het is alleen maar kwestie om bij de les te blijven. Maar wie reeds enige ervaring heeft met deze band, weet waarschijnlijk waaraan hij/zij zich kan verwachten. Elke beluistering levert weer een reeks nieuwe ontdekkingen op. Net zoals wij onze platen graag hebben.
Hoewel het gezelschap al enkele geslaagde platen op het konto heeft staan, werd de piek van 'Alopecia' nooit meer benaderd. Tenzij dan misschien met deze plaat, ook al is het nog vroeg om dat nu reeds te gaan beweren. We gaan dit album in elk geval koesteren.