Weyes Blood - Titanic Rising

Sub Pop Records

Het zijn zoete weken voor de fans van alternatieve pop en indie. Na een nieuwe plaat van Karen O en Danger Mouse werden liefhebbers alweer getrakteerd op een zinnenprikkelend album. Weyes Blood schiet namelijk recht in de roos met nieuwe worp ‘Titanic Rising’.

Derde – euh – vierde keer goede keer, dacht Weyes Blood, in het echt bekend als Natalie Mering. Muziek speelde al sinds de kindertijd een grote rol voor de uit Californië afkomstige zangeres. Met twee ouders, een broer en een zus in het muzikale circuit (haar broer Zak Mering is onder de naam Raw Thrills aan de slag) nam ook zij al snel de microfoon op. Het gevolg zijn vier albums en een ep. Hoewel ook de vorige releases betoverend mooi waren en haar al internationale tours bezorgden, is het pas nu dat de jongedame echt doorbreekt bij de grote massa. Dat heeft ze natuurlijk te danken aan goede promotie, maar nog meer aan de schoonheid van het nieuwe album ‘Titanic Rising’.

Het is vooral die kristalheldere stem en precieze prestatie die van dit album een kanjer maken. Al op de opener A Lot’s Gonna Change laat ze van zich horen. Eerst zacht, warm en bedeesd, maar dan steeds overtuigender, terwijl ze verlangend terugblikt op de pure jeugdjaren. Eleganter gaat het eraan toe bij ‘Wild Time’, een zonnig popnummertje à la Dolly Parton, dat toch wel een “late sixties”-gevoel doet oplaaien.

Even verder worden we met Movies verdergezapt naar de avant-garde van de seventies, met die futuristische bliepjes en sombere, echoënde stem met bijbehorend spookkoor. Het is één van de hoogtepunten van het album: na een schuchter begin ontplooit Movies zich langzaam maar zeker tot een grootse voltreffer met prachtige vocale uitschieters. “The meaning of life doesn't seem to shine like that screen.” Wauw.

Het zijn die plotse manoeuvres, van zonnige popballades naar overweldigende elektronica, die van ‘Titanic Rising’ een topplaat maken. De nummers hebben stuk voor stuk een aangename directheid, zowel lyrisch als instrumentaal, en een ongelooflijke diversiteit (van een diepe piano in Something To Believe en orgels in Andromeda naar zotte bliepjes in Movies en een fragiele klassieke gitaar in Picture Me Better) die zorgen voor een gemakkelijke en overtuigende luisterbeurt.

Weyes Blood heeft haar draai nog meer gevonden. Haar label heeft dat begrepen én wij hebben dat begrepen. Nu u nog.