Wendy James - The Price Of The Ticket

Pledge Music

Remember Transvision Vamp? Die provocerende popwaveband uit de jaren ’90 met zijn wulpse frontvrouw? Wat als we nu vertellen dat Wendy James er niet enkel nog steeds uitziet om te verscheuren – al is het maar omdat ze op haar nieuwste plaat krols en topless op de sofa poseert – maar nog eens best smakelijke songwritermuziek is blijven maken ook…

Het is altijd een beetje een rebel geweest, de Britse flamboyante zangeres. Ook nu na vijf jaar eindelijk een opvolger voor de verrassend ernstige, maar toch speelse ‘I Came Here To Blow Minds’ is ingeblikt, schuurt Wendy James nog wat tegen de randjes aan. Al is het maar omdat ze punkhelden als Glen Matlock op bas (The Sex Pistols), Lenny Kaye op gitaar (Patty Smith Group), drummer James Sclavunos (Nick Cave, Cramps, Teenage Jesus and the Jerks) en een eenmalige bijdrage van twee Stooges rond zich geschaard heeft.

Verder vraagt een album als ‘The Price Of The Ticket’ om dertien songs, waarvan de afsluiter een cover van de sarcastische protestsong It’s Alright Ma van Bob Dylan mag zijn, een half millennium oud nummer dat drie jaar geleden ook al door Terence Trent d’Arby onsterfelijk werd gemaakt.

Laat daar het schenenschoppen voornamelijk ophouden. Wendy James houdt zoals altijd van een mature tekstuele scherpte die liefde en leed bezingt, vooral de samenhang tussen beide. Maar op muzikaal vlak is dit een opvallend ingetogen songwriterplaat. Het geheel opent met een stukje hoge engelenzang, alsof een verzameling kerstliederen mag verwacht worden. Wat volgt zijn een aantal erg introverte popliedjes, die af en toe wat durven te schuren door een paar wringende akkoorden, een uitschietende bluessolo of een onderhuids sluipend riffje.

Die zachte ondergrond maakt de frontvrouw mogelijk haar hoge stem te laten glijden, of juist te laten omschakelen tot een kittig, bits vocaal geklauw (in het geniepige King Rat). Zelfs de paar meer uptempo songs als You’re A Dirtbomb, Lester waarin de gitaar even uit de bocht mag schieten en zowaar de stempel “rock” mag bovengehaald worden, gaan nooit echt helemaal voluit. Alsof Wendy James de luisteraar bewust wat op zijn honger wil laten zitten, wat met suggestieve teksten als “It was a magic thing, that thrill I got. I was very happy.” enkel maar beklemtoond wordt.

Het maakt dat die paar keer dat ‘The Price Of The Ticket’ wel voluit gaat, echt als een openbaring overkomt. Het heerlijk sluipende Cowboy Rhythm met zijn vurig, aansporende gitaar en hoge meezingfactor (“I’ve got cowboy rhythm, I’ve got blue eyed soul”) en vooral ook de afsluitende Dylan cover die zeven fantastische minuten lang een stevig psychedelische, meeslepende bluesrock op de luisteraar afvuurt, bewijzen dat het zeker in de vingers zit.

In elk geval is dit een verrassende schijf die aangrijpt en uitdaagt, die verwachtingen schept en ze ook waarmaakt. In tegenstelling wat zijn artwork lijkt te suggereren, gaat het hier niet om een hapklaar brokje vrijdagavondplezier.