Weite - Assemblage
Stickman Records
Met tromgeroffel kondigde Stickman een tijdje geleden het ontstaan van de nieuwe groep Weite aan. Het betrof bij aanvang een gelegenheidsproject tussen twee muzikanten van het gelauwerde Amerikaanse Elder (met name frontman Nick DiSalvo en Michael Risberg) en leden van de - relatief onbekende - bands High Fighter (Ingwer Boysen) en Lawns (Ben Lubin).
Intussen hebben de in Duitsland residerende muzikanten al besloten dat het niet bij een eenmalige samenwerking zal blijven en dat Weite in de toekomst een volwaardige status is beschoren. Hoe de kruisbestuiving van al deze verschillende stijlen (respectievelijk heavy psych-progrock, sludgestonermetal en zowaar Berlijnse punk) dan wel zou klinken, bleef bij aankondiging in het midden. Maar zo goed als elke geïnformeerde gok op basis van de losse delen bijt naar alle waarschijnlijkheid in het zand.
Het Duitse woord Weite betekent zoiets als "weids". En dat is alvast een teken aan de wand. Want hoewel ingewijden er zeker Elder-invloeden in zullen herkennen, schildert het instrumentale 'Assemblage' vaak dromerige, weidse soundscapes van verrassend progrockseventiesfusionallooi. Volstrekt niet wat je op voorhand had kunnen verwachten. De synthesizer- en Rhodes-klanken zijn rijkelijk aanwezig en de vier nummers (!) op de plaat meanderen op vaak repetitieve gitaarpartijen verder onder niet zelden jazzy drumscores. We hoorden er bij wijlen flitsen in van bands als Return To Forever, Emmerson Lake & Palmer of Ozric Tentacles en toch laat de muziek zich moeilijk etiketteren. Het gebouw "progrock" bevat dan ook - per definitie - vele kamers. En wat 'Assemblage' betreft, ligt de nadruk eerder op het progressieve en het repetitieve.
Wie zich 'Hirschbrunnen' van Delving voor de geest kan halen (het soloproject van DiSalvo van twee jaar geleden) zit er alvast niet bijzonder ver vanaf. Dat het enkele luisterbeurten duurde voor Assemblage zich in ons hoofd losweekte van dat soloproject, komt in eerste instantie omdat geen van beide uitstaans heeft met de stomende heavy psychrock waarmee Elder zich de laatste jaren op de kaart heeft gezet. Daarnaast zijn beide zijprojecten instrumentaal en verkennen allebei veel rustiger en symfonischer oorden. En verder is de invloed van gitarist-duizendpoot Nick DiSalvo in beide gevallen onmiskenbaar. Maar daar houdt de vergelijking op. De luisteraar die enkele al te eenduidige passages door de vingers ziet, wacht een verrassend palet van invloeden en sferen die blijven nazinderen.