Weedpecker - IV: The Stream Of Forgotten Thoughts
Stickman Records
Het was wel even onzeker of dit vierde album van Weedpecker er wel zou komen, want na het geweldige opus ‘III’ viel de originele band uit elkaar. Maar gitarist-zanger en bandleider Piotr Dobry ging door en zocht een nieuwe band bij elkaar, waarmee dit ‘IV: The Stream Of Forgotten Thoughts’ werd opgenomen.
De laatste keer dat de band ergens op een podium stond, eind 2019, kregen we al een blik op wat de toekomst voor Weedpecker zou brengen. In de bezetting onder andere leden van Dopelord, Major Kong en Belzebong. Toen werd er voor de eerste maal melding gemaakt dat de tweede gitaar ingeruild werd voor toetsen. Geen spoor te bespeuren van oud-leden Robert Kulakowski, Grzegorz Pawlowski of Bartek Dobry. Alhoewel die laatste, broer van opperhoofd Piotr, wel opgetrommeld werd als producer van dit album. Zijn belangrijkste taak was werken aan de muzikale arrangementen.
Na de eerste luisterbeurt van dit album moeten we toegeven dat we een beetje knock-out achterbleven. Want er gebeurt echt veel zodat je toch wel enkele toertjes nodig hebt om de het hele spreekwoordelijke plaatje te snappen. Maar eigenlijk geldt die regel voor bijna ieder Weedpecker-album.
Geen lange nummers zoals op voorganger ‘III’, wel “hapklare brokken” van om en bij de vijf minuten. De beste kennismaking met de nieuwe “sound” is misschien wel opener No Heartbeat Collective, waarin je onmiskenbaar Weedpecker hoort, maar onmiddelijk ook een toetsenlijn te verwerken krijgt en harmonieuze stukken die zo zouden kunnen komen van het eerste album van Tame Impala. De meer heftige stukken zijn iets minder heftig dan we van hen gewend zijn en alles is net iets meer gedoseerd. Meer hardrock dan heavy metal, zeg maar.
Maar fans hoeven niet meteen te panikeren, want dit is onmiskenbaar Weedpecker met geweldige gitaaruithalen van Piotr, die op dit vierde album nogmaals onderstreept wat voor een geweldig en ondergewaardeerd muzikant hij wel is. Fire Far Away was de vooruitgeschoven single en ondertussen al een herkenbaar punt dat melodieus begint, maar halverwege lekker mag ontsporen.
Big Brain Monsters is dan weer een psychedlische trip met een knipoog naar de gouden jaren zeventig met een orgelpartij, pompende bas en machtige gitaarpartij? Niet meteen iets dat we onmiddellijk hadden verwacht van Weedpecker, maar ze komen er goed mee weg. Naarmate het album vordert, komen we meer op bekend Weedpecker-terrein. Afsluiter Symbiotic Nova kent zelfs geweldige epische stukken, toch kenmerkend voor deze band.
Een wereldplaat als ‘III’ is het (voorlopig nog) niet, maar het is er wel eentje die gaat blijven plakken en die gaat groeien. Misschien moeten we begin volgend jaar onze mening nog wel herzien en dit werkstuk uitroepen tot de plaat van 2020. We kijken intussen al uit naar de passage van de band in België, naar de shows eind maart in Gentbrugge en Luik en naar welke hoed Weedpecker daar zal dragen.