Wednesday - Rat Saw God

Dead Oceans

Voor wie Wolf Alice niet stekelig genoeg vindt, is er sinds drie jaar ook dit bandje uit Asheville, North Carolina.

Het debuut ‘I Was Trying To Describe You To Someone’ deed het al niet onaardig, maar de doorbraak kwam er voor Wednesday met opvolger ‘Twin Plagues’ uit 2021. Daarmee sprong de band rond zangeres Karly Hartzman in één ruk naar de top van de indiescene. Zij heeft in de persoon van Jake Lenderman een prima gitarist, net zoals Morrisey Johnny Marr had en Bono The Edge. En we weten allemaal hoe de chemie van een band kan schuimen en bruisen, als er ook nog goede songs zijn. En ook die waren aanwezig.

Dat ontging ook Dead Oceans niet en zij tekenden de band voor het derde album, een plaat waarop de band volwassen klinkt, zonder de puntige randjes te verliezen. Getuige daarvan de eerste single, die van de plaat werd getrokken: het meer dan acht minuten lange Bull Believer dat eindigt in hysterisch geschreeuw en noise. De song maakt zeker indruk, maar is niet echt illustratief voor de rest van de plaat. Daarop komt de band eerder zelfverzekerd, kalm, cool en beheerst over. Nu ja, er is ook nog opener Hot Rotten Grass Smell, een uitbarsting van anderhalve minuut die je met je snuiter tegen een wall of sound knalt met een kracht waar je niet goed van bent.

Pas wanneer je over die eerste twee muren bent gekropen, kom je in de echte speeltuin van dit kwartet (bassiste Margo Schultz stapte op net voor de plaat uitkwam, maar staat wel nog op de cover) terecht. En in die speeltuin is er ook plaats voor de inventieve drumroffels van Allan Miller en de lapsteel van Xandy Chelmis, die de roots van de band verraadt.

Het is die mix van alternatieve ninetiesrock, een vleugje shoegaze en een sprankel country die de band uniek maakt. Het genie van de muzikanten en de openhartige teksten van Harzman doen de rest en dat levert hoogtepunten op als de countryrocker Chose To Deserve, waarin Harzman terugblikt op de wilde jeugd: “I used to drink ’til I threw up on weeknights at my parents house / My friends all took Benadryl ’til they could see shit crawlin’ up the walls”, om in het refrein vast te stellen: “I’m the girl that you were chosen to deserve.”

Een ander hoogtepunt volgt meteen daarna. Het aanstekelijke Bath County heeft een geweldig refrein en eindigt met Harzman die de laatste regel van diep uit de longen perst: “Hittem with a dose of Narcan / Sat right up in the leaned back seat of his / Two door sedan / On the way home, play Drive-By Truckеrs songs real loud / You’ll be my baby ’til my body’s in the ground.”

Ondertussen is Wednesday de hype voorbij, mogen we wel zeggen, en het is fijn om te zien hoe een jonge band als dit bevestigt en groeit. Kom maar naar Europa!