Waxahatchee - Cerulean Salt

Don Giovanni Records

Waxahatchee (de naam is ontleend aan een kreek in Alabama) is het soloproject van Katie Crutchfield, die haar strepen al verdiende in indiegroepjes als het van een uitstekende naam voorziene P.S. Elliot en The Ackleys. In beide bands speelde ze samen met haar zus Alison, heden ten dage frontvrouw van Swearin’. Haar eerste worp onder deze naam – het tijdens een ingesneeuwde week in haar ouderlijke huis opgenomen ‘American Weekend’ – passeerde vorig jaar zonder al te veel ruchtbaarheid te maken, maar dat zien we deze plaat niet gauw doen.

Op ‘Cerulean Salt’ ruilt Crutchfield haar akoestische gitaar in voor een elektrisch exemplaar, maar de DIY attitude waart nog evenzeer rond. We denken aan Rilo Kiley ten tijde van hun debuut, en vaak ook aan de backing vocals van Kim Deal bij de Pixies. Qua klank dan toch, want wat haar ontwapenende eerlijkheid betreft is Waxahatchee helemaal uniek.

In Hollow Bedroom doet ze het in haar eentje, zoals ze nog vaak zal doen, om elders bijgestaan te worden door leden van Swearin’. In uitschieter Dixie Cups and Jars bijvoorbeeld. Crutchfield toont zich een meesterlijk observator van de condition humaine, en dan vooral de kleine kantjes ervan. Het nummer beschrijft het huwelijk van een vriendin – “make up sits on your face like tar” – en het lot dat ze hen beiden voorspelt: “You’ll remain / I will find a way to leave gracefully / Or I’ll escape.”

Het relaas van Katies eigen relaties wordt steeds gebracht met een mengeling van spijt en opluchting, zoals in het mooie Lips and Limbs en Blue Pt. II: wat op het eerste gehoor lief en naïef klinkt, blijkt een paar luisterbeurten later niet meer dan ironie gevoed door nostalgie naar vervlogen onschuld, naar dagen van onwrikbaar geloof.

Single Coast to Coast is met zijn swingende oohooos het meest poppy nummer van de plaat, en klokt naar analogie met de volkswijsheid af voor er twee minuten verstreken zijn. ‘Cerulean Salt’ is op die manier gevuld met dertien nummers, stuk voor stuk kortverhalen die ons droogjes maar uiterst gevat kleine levenswijsheden voor de voeten werpen. Uiterst persoonlijk, maar zonder drammerig of zielig te worden.  Crutchfield is egocentrisch, maar verwoordt haar besognes zo dat ze universeel lijken. De songs zijn momentopnames die uit eenieders leven zouden kunnen komen, en die gave is slechts de grootste songwriters gegeven.

Waxahatchee speelt op 18/10 in De Nijdrop in Opwijk.