Wasdaman - Wasdaman

W.E.R.F.

Wasdaman! Een toepasselijker naam voor een plaat hebben we nog niet vaak gezien.

De eerste plaat van het nieuwe kwintet rond toetsenist Bas Bulteel schiet uit de startblokken als een wildeman met een compositie die het midden houdt van het Peter Gunn Theme op speed en een Zappaplaat op achtenzeventig toeren. Even later gaat de storm wel liggen, maar lang duurt dat niet en wordt de Scream Of The Blue Turtle hernomen.

Maar misschien moeten we even duiden. Wasdaman is het project van Bas Bulteel die met zijn eerder conventionele jazzdebuut van het Bas Bulteel Trio In 2015, ‘Coming Home’, de Klara-prijs voor beste plaat in de categorie jazz in de wacht sleepte. Op vraag van kunstencentrum KAAP stelde Bulteel daarna een nieuw kwintet samen, waarmee hij de jazzsuite Storm In A Cup Of D voorstelde in een uitverkocht Vrijstaat O. Tijdens een residentie bij KAAP/Vrijstaat O in juni 2018 werd dit project "Wasdaman" gedoopt en nu vond Storm In A Cup Of D dus de weg naar een album.

Op dat album staan maar drie composities. Op de A-kant krijg je de prelude op de suite, Scream Of The Blue Turtle genaamd, en dit korte stuk, dat ook als teaser en single diende, wordt hernomen in Storm In A Cup Of D - Part I dat de hele A-kant van de plaat beslaat en maar liefst eenentwintig minuten lang duurt. Toch is dit eigenlijk meer dan een compositie, want niet alleen Scream Of The Blue Turtle, maar ook de compositie Hmmm werd erin verweven.

Op de B-kant volgt vanzelfsprekend Storm In A Cup Of D – Part II, nog eens goed voor dik eenentwintig minuten stormvlagen van progressieve rock, jazz en elektronica met in de hoofdrol de Rhodes van Bulteel en de saxofoons van Frank Debruyne, maar ook met even onmisbare gitaren (Bart Vervaeck), bas (Joqhua Dellaert) en drums (Jonathan Callens).

Dat de Oostendenaar in deze nieuwe gedaante graag de boel op zijn kop zet, blijkt al uit de hoes van de hand van Sammy Slabbinck die een man toont die naar de top van een duin lijkt te klimmen. Maar met de zee is iets vreemds aan de hand. Die is ondersteboven tegen het duin geplakt wat een subtiel, maar bevreemdend effect heeft. En dat effect heeft de muziek van het kwintet ook. De sound herinnert aan het Canadese Miriodor en Henry Cow, maar tegelijk aan King Crimson en aan Miles Davis ten tijde van ‘Bitches Brew’ en ‘Big Fun’ en wisselt furieuze delen af met broodnodige happen naar adem.

Wasdaman duwt de luisteraar dus van bij het begin onder in een woelige, troebele zee waarin tal van genres ronddobberen, maar gunt hem ook af en toe wat lucht. Wie de hele suite in één stuk in zijn geheel wil horen, luistert best digitaal, maar de vinyl versie is zo mooi, dat het zonde zou zijn hem in de magazijnen van W.E.R.F. te laten liggen. En digitaal of niet: spannender jazz vind je momenteel in België nergens.

Dit album wordt voorgesteld op 30 oktober in De Koer, te Gent. Andere live shows vind je hier.