Waltzer - Time Traveler

Side Hustle Records

Welkom in de wondere wereld van Waltzer: een soloproject, een televisieshow, een samenwerking in songwriting en nog veel meer.

Eigenlijk zou deze recensie enkel moeten gaan over ‘Time Traveler', de debuutplaat van Waltzer, de muzikale baby van Sophie Sputnik, die eerder zong bij de punkrockband Killmama, maar je moet na het lezen hiervan echt een keer naar haar YouTube-kanaal gaan, want Waltzer is zoveel meer dan deze plaat.

Niet dat de plaat op zich niet de moeite loont. Verre van. Anders haalde ze deze pagina’s niet. De acht songs zijn tot in de details uitgewerkt door Sputnik, vriend Robert Salazar en producer Christopher Devlin (van de band Rookie) en zijn ondanks de duidelijke rockstempel toch zoveel meer gelaagd dan de doorsnee rock-'n-roll-plaat.

Het oudste nummer, afsluiter Destroyer, dateert dan ook al van 2011. Het was het eerste nummer dat Sputnik schreef dat echt goed voelde, hoewel ze het eerder nog al eens solo probeerde. Toen ze het schreef, was ze net verhuisd naar Chicago, achtentwintig jaar oud, maar kende niemand in de stad. De eenzaamheid en wanhoop die uit het nummer stralen, maken het ook een erg eerlijke song die enigszins klinkt als Fiona Apple die een nummer van Sharon Van Etten zingt.

Aan Fiona Apple dankt Waltzer alleszins haar artiestennaam. Ze ontleende hem aan Waltz (Better than Fine), het slotnummer van ‘Extraordinary Machine’, haar favoriete plaat, maar ze liet zich ook inspireren door Eryka Baduh, Jill Scott, Janelle Monáe en Roy Orbison. En door samen te werken met veel verschillende muzikanten, klinkt elk nummer anders.

Toch is ‘Time Traveller’ een consistente plaat. Net doordat het de doorslag is van alle muzikale invloeden van Sputnik en de muzikanten krijgt de plaat iets tijdloos waar genres minder van tel zijn. Bovendien gaf de mix van Erik Rasmussen (producer en geluidstechnicus van Ratboys) alle songs de beklijvende glans waar Sputnik naar op zoek was.

Als na de korte, instrumentale opener Orbit #9 de plaat echt in je gezicht ontploft met de wanhoopskreet I Don’t Wanna Die, word je echt meegezogen in de tijdreis die Sputnik maakte in haar hoofd. Dit is pure sixtiesrock met een moderne sound waarbij alles goed zit: van de melodie tot de rammelende piano en de blikkerende gitaren.

Meest recente single Lantern klinkt een pak potiger en gaat over Sputniks worsteling met ADD. Ook eerste single Eugene en Ugly Misfits klinken lekker rauw. Wat een contrast met de introspectieve, door piano gedragen titeltrack die zowaar echt uitmondt in een walsje.

‘Time Traveler’ is dus echt een steengoed debuut, een voldragen vrucht die jaren mocht rijpen. Benieuwd welk vervolg Waltzer hieraan zal breien, maar gelet op de schijnbaar nooit eindigende stroom creativiteit op dat YouTube-kanaal, zit dat wel snor.