Wallis Bird - Home

Mount Silver Records

Wallis Bird heeft een nieuwe cd uit. ‘Home’ heet het werkstuk. Gezien de lof die Wallis Bird met haar vorige opnames oogstte (al tweemaal won ze de Meteor Award), verdient ze minstens een aandachtig oor en – uiteraard – een eerlijke analyse.

Home

Wallis Bird gaat dynamisch van start. Change opent met wat elektronisch gepomp waar al vlug een piano over gegoten wordt waarop zachte, vocale uithalen geënt worden. A la Paul Simon zou men kunnen zeggen, maar dat is net iets te veel eer. Jachtiger wordt het in ODOM en ook Control houdt er flink de pas in.

Van het ene uiterste in het andere, zo gaat dat bij artiesten. Pass The Darkness is traag, net niet  slaapverwekkend traag, en heeft haast geen tekst tenzij de eindeloos herhaalde “Pass the darkness on into light”. Da’s goed voor één keer. Gelukkig gaat het in het optimistische That Leads The Way weer een stuk sneller en de vrolijke tekst vraagt dat trouwens ook. Het titelnummer wordt van a tot z volledig a cappella door Wallis Bird alleen voor haar rekening genomen. Het wordt daardoor bijna een soort gebed. Doodeerlijk in alle geval, onverwacht en gedurfd ook.

Bird is van kop tot teen verliefd. Ze bezingt dat gevoel in alle toonaarden. “It’s a full time job / and I want that job!”, zingt ze in Love, een kruising tussen een solo en koorzang. Het vat in elk geval het gros van de teksten samen.

Het tempo gaat in Fantasy weer enigszins omhoog met nogal wat gedreun en/of elektronische inkleuring zoals bij I Want It, I Need It. Het album wordt tenslotte heel erg mooi neergelegd in Seasons, een sobere ballade zoals je die ook bij Perfume Genius kunt horen.

Wallis Bird durft variëren, stijlen confronteren ook nog. Dat levert soms boeiende momenten op, maar af en toe geraakt ze niet verder dan minder geïnspireerde muziek bij een wat vage adolescentenlyriek.

26 februari 2017
Frank Tubex