Vessels - The Great Distraction

Pias Records

Op één of andere manier springt de Britse band Vessels met haar postrock meets dance er altijd een beetje uit.

Opener 'Mobilise' is meteen goed voor een kolkende dreun, die zijn geheimen geleidelijk vrijgeeft. Het nummer ligt niet eens zo ver weg van wat bands als Underworld doen, zeker ook omdat het een track is die lekker lang de spanning erin weet te houden. En naast dansvoer is dit ook muzikaal snoepgoed van een hogere subtiliteit en klasse. Het heerlijke ritme doet je helemaal opgaan in de diepe en duistere muziek.Vessels maakt er dus gelijk een feestje van van. En - veel belangrijker - de groep maakt met dit smaakvol entertainment duidelijk dat het gerust naast Nicolas Jaar of Underworld kan staan.

Deflect The Lights, met gastinbreng van Wayne Coyne, is met de op hol geslagen ritmiek dan weer kosmisch, psychedelisch en trippy van aard; zoals je dat van een weirde crossover van hedendaagse elektronica en de poppy psychedelica van Flaming Lip Coyne zou verwachten.

Vessels prikkelt en daagt uit. Position is opnieuw zo'n uiterst gelaagde track waardoor een resem drukke, chaotische beats gejaagd worden. En de te gekke stemmetjes trekken dit keer alle aandacht naar zich toe. Met Radiart lijken ze trouwens de jacht op de scalp van Soulwax in te zetten.

'The Great Distraction' is een grillig plaatje; zo eentje waarin er in het donker geflirt wordt met duistere dancebeats en stroboscoopeffecten. Het totaalgeluid is soms behoorlijk druggy en stoned, maar legt ook meer radiovriendelijke accenten zoals in de disco-/elektropop van Deeper In The Sky met gastinbreng van de vocaliste Harkin.

Met Trust Me wordt er opnieuw gekozen voor poppy dance eerder dan in te zetten op die heerlijk borrelende elektronica op de achtergrond, wat een beetje jammer is. Naar het einde toe wordt dat dan weer goedgemaakt met het korte, fragmentarische Everyone Is Falling waarna de groep helemaal full force gaat met Radio Decay, dat het idee achter dit album mooi weergeeft. Kapotte radio's, spelen met kabeltjes en electronics, pulsen, enzovoort; van chaos en verwarring een troef maken. Rest nog het hoogtepunt Erase The Tapes met John Grant als gast waarmee de groep tabula rasa maakt.

Knap album, maar met opmerkingen in de marge. Liever hadden wij gehoord dat de groep zich helemaal de diepte in smeet, eerder dan commerciële toegevingen te doen. Desalniettemin zijn we erg benieuwd naar de opvolger.