Various artists - Sonic Emissions #2

Belgian NeuMusik

We hopen dat je inmiddels ons respect deelt voor een label als Belgian NeuMusik dat in de eigen niche - dark ambient en synthesizermuziek - nieuw Belgisch talent ondersteunt. Het is dankzij deze platformen dat muziek blijft borrelen, prikkelen en verrassen. Inmiddels zitten we al aan “Chapter 41” ofte release nummer eenenveertig. En dat is een vervolg op de inmiddels twee jaar oude bloemlezing ‘Sonic Emissions’.

Ook nu weer is deze uitgave een presentje voor de bezoekers van het afgelopen, gelijknamige festival, waar de optredende artiesten een stukje eigenheid op cd zetten. Wie er niet bij kon zijn, kan zich dit fijn overzicht nog voor een appel en een ei aanschaffen. En dat lijkt ons alvast geen slecht plan.

Want wie houdt van ambient en diepe synthesizermuziek, krijgt opnieuw een stukje hemel op aarde cadeau. Te beginnen en eindigen met een stuk drone-minimalisme met diepe scapes en fritseldetails van Dronstash in de trein der traagheid van Robert Rich en Steve Roach. Vier à vijf te korte minuten wegzweven in de eeuwigheid.

Meer tot zijn recht komt de live bijdrage van Hyperkube, die met watergeluiden en onaards diep gebonk de inleiding geeft tot een kwartier diepe, dromerige Berliner Schühle-synthesizertonen. Van somber en terneergeslagen tot groots en glorieus in volle registers. Maar vooral ook vol evolutie en detail dankzij ritmische sequencerloops en hobbelpulsen – eigen aan deze muziek. Componist Tom Koppens van het inmiddels tot stilte gedoemde, internationale gezelschap Kubusschnitt toont de volle ervaring binnen dit typerende genre en brengt hier een mooi evoluerende, galactische synthsymfonie.

Tijd voor tochtige drones in Unexpected Loss Of Traction, dat vorig jaar digitaal uitkwam als monsterproject ‘Svartur’ en waarin Antwerps noiseartiest Ashtoreth de degens kruist met modulair synthesizer experimentalist Onsturicheit. Twaalf tochtige minuten vol beweging cirkelen rond een hoge, bezwerende en langzaam wentelende fluittoon die soms overdonderd wordt met een samengesmolten geheel van impressies, fragmenten en tokkels en twinkels.

Vast masteringbrein Joost Carpentier mocht zeker ook niet ontbreken op deze ‘Sonic Emissions’. Airport 1111 ligt in het verlengde van het drie jaar oude, vier cd's dikke magnum opus van alter ego Dreun, dat enkel binaire codes als songtitels kent. Met achttien minuten meteen ook het zwaartepunt op deze zes tracks tellende verzamelaar. Er is gewoonweg geen tijd over voor meer. Ditmaal krijg je tegen een achtergrond van warme en wollen ondertonen een geheel van inkomhalgeluiden, vage conversaties en sferen. Conform Brian Eno's ‘Airport’-meesterwerk een minimaal en gemoedelijk kunstwerk van sfeer en veldopnamen in de volle betekenis van het woord “ambient” ofte “omgevingsmuziek”.

Gelukkig zijn er toch nog een dikke tien minuten over voor bezige bij Oubys, die hier met een trage cadans van mechanische, industriële klanken een tikkeltje afstand creëert tussen zichzelf en de luisteraar. Bijna neurotisch, maar in zijn eindeloze herhaling ontzettend bedwelmend.

En zo heb je dus twee keuzes bij deze verzamelaar: ofwel was je aanwezig op het festival en helpt dit overzicht je terug te blikken op de allicht overdonderende performances van de artiesten; ofwel had je in augustus 2021 andere plannen, kan je nu volop genieten van de toch wel grote diversiteit van ambient-synthesizermuziek en kruis je editie 2022 nu al aan in je agenda. Misschien een grappige noot voor volgend festival waar je, naast een volgende compilatie-cd allicht niet enkel de artiesten live op je bord krijgt: foodtrucks waarbij je een Dreunerige Curry, Onsturnige Snacks en Pasta Hyperkube kon krijgen, doen uitkijken naar de creatieve keuken voor de derde editie.