Various artists - No Songs Tomorrow – Darkwave, Ethereal Rock And Coldwave 1981 – 1990

Cherry Red

Voor de één een vloek, voor de ander een zegen. Darkwave en het meer mechanisch industriële coldwave zijn nu éénmaal muziekgenres die ondanks de doodsheid nog volop leven. En dat wilt wat zeggen, want de hoogdagen van deze subgenres liggen in de jaren tachtig, een kleine halve eeuw geleden. Maar dankzij de nodige party’s (die niet enkel ouderen lokken) of Tiktok-goden, die zich graag “gothic” wanen, blijft deze muziek “te ontdekken”.

“Underground” is het toverwoord. Letterlijk, want deze muziek hoort nu eenmaal thuis in kelders, bunkers of verlaten fabriekspanden. Karig verlicht, maar met veel rook, stroboscopen of pathouligeuren eigen gemaakt. Zo komt het ook dat heel veel muziek uit deze periode nog steeds onontdekt of onopgemerkt blijft. Of dat van de meer bekende bands nog steeds duister verscholen parels te ontdekken zijn. En dan bedoelen we niet enkel het wondermooie, duister zweverige Funeral Party uit zowat The Cures meest onderschatte en neerdrukkende plaat ooit: ‘Faith’.

Deze verzamelaar van zomaar eventjes vier volle cd’s of zestig (!) tracks doet beide. Je krijgt ronkende namen als The Cure, Soft Cell, Cocteau Twins, Dead Can Dance, Cranes, Clan of Xymox of Alien Sex Friend op je bordje, maar daar staan wel een veelvoud van onbekende namen tegenover. En daar begint het verhaal dan. Want bij elke track krijg je ook echt een “verhaal” in de credits cadeau. Iets over de band, song, geschiedenis of tijdsgeest. En zo krijg je letterlijk zicht op de geschiedenis of tijdsgeest van weleer.

En de muziek dan?

Je krijgt vanzelfsprekend een rijke bloemlezing van grotendeels mechanische of elektronische drums, glijdende of neerdrukkende synthpartijen, zwaar gestemde gitaren en af en toe een jolig toetsenmelodietje. Samen goed voor een weelde aan songs die varieert van pikzwart tot lichtgrijs en die alle tinten daartussen bewandelt. En die ook keer op keer met een vijftal sferische minuten het klassieke drieminutenpatroon doorbreken om in volle gloed te kunnen nazinderen.

Soms moeten we de oren wel een beetje toeknijpen en hopen we stiekem dat het etiket “obscuur” er voorgoed voor zorgt dat pakweg Within These Walls van Black Tape For A Blue Girl - bandje van Projekt-labelbaas Sam Rosenthal - onder het stof verdwijnt. Ook al is er speciaal voor deze compilatie een “remake 2023” gemaakt van het ronduit vals vocaal man-vrouw-gekronkel van het nummer. Of wat dan van het avantgardistische Lost Prayer van In The Nursery met zijn trommelvlies geselende synthesizernoten. Lost is lost!

Maar al te vaak kijken we ook even op van de zwarte punten van onze lederen boots om even versteld te staan van pakweg het erg statische en melodieus sterke Franse Rise And Fall Of A Decade (Nothing To Say, Easy To Answer), The Executive Slacks' heerlijk mechanische Say It Isn’t So met de neurotische zang en verslavende riff (dé verpersoonlijking van coldwave) of het heerlijk verschroeiende From Side To Side van Lowlife dat je gewoonweg loeihard MOET spelen!

En met die opsomming doen we handenvol bands als Lycia, Section 25, The Essence (wat een zang!), Psyche, Minimal Compact, Kirlian Camera (wat een emoties!), Heavenly Bodies, Xmal Deutschland, Tones On Tail oneer aan. Ach, je moet het gewoon zelf maar ontdekken!