Vanessa Wagner & Murcof - Statea
Infiné
'Statea', de titel van het album van Vanessa Wagner en Murcof refereert naar schalen, naar gelaagdheid en knipoogt naar de vrijwel perfecte balans tussen twee uitersten. Zij is Vanessa Wagner, een Franse, klassiek geschoolde concertpianiste; hij is Murcof, eveneens klassiek geschoold, maar ook de Mexicaanse ambientgod Fernando Corona, en zorgt voor prikkelende elektronica.
Wagner wilde op dit album eerst nog dicht bij de originele scores van Rameau, Mozart, Haydn, Brahms, Rachmaninov en Debussy blijven. Toch staat zij open voor modernere composities en bewerkingen. Daartoe verleidde Murcof haar, die een verleden heeft bij postpunkband Sonios en ook deel uitmaakte van het dancecollectief Nortec. Zijn muzikaal spectrum is uitgebreid: abstracte, glitchy stuff, klassiek, ambient, drone, etnische muziek, improv, techno, industrial, idm,... Noem maar op.
Dit is op papier een wat ongewone samenwerking, al blijkt dat de combinatie wel degelijk werkt. Beiden gaan vooral aan de slag met klassiek werk (Cage, Satie, Ligeti, John Adams), al zoekt het duo soms ook heil in moderner werk zoals Aphex Twin.
Qua repertoire is het fundament van dit onconventionele album klassiek van snit, al worden er soms wat ongewone en obscure composities gekozen. Dat ze Aphex Twins iconische April, 14 opnamen, is duidelijk een breuk met het overige repertoire en toont aan dat beide muzikanten ook voeling hebben met de huidige muziekscene. Dit is geen slaafse kopie, maar een erg frisse herinterpretatie waarin de eigenheid van beide muzikanten aan bod komt.
Veel van dit werk werd bijgeschaafd tijdens de vele concerten. Toch vonden de protagonisten in dit verhaal vrijheid in improvisatie en precisie in de uitvoering ervan. Een beetje alsof beider ervaringen muzikaal in elkaar geweven werden.
Van opener In A Landscape, ooit geschreven door John Cage, maakt het duo een duistere soundscape vol elektronische sounds en onderhuidse dreiging. Wagner en Murcof weten de tijdloze compositie volledig naar hun hand te zetten.
Het tweetal eert de muzikale nalatenschap van Arvo Part door subtiele pianonoten te laten horen, gaandeweg aangesterkt met percussie, beats en electronica. Ze weten de spanning op te bouwen en komen zo in het verlengde van wat de albums van Bachar Mar Khalifé zo knap maakt.
'Statea' vraagt geduld van de luisteraar en beoogt geen directe hit. Er is geen directe aantrekkingskracht die van de muziek uitgaat, al is er wel een dromerige feel die het verbeeldingsvermogen van de luisteraar op de proef stelt.
In het midden is er wat abstracter, naar avant-garde neigend werk met stukken van Ligeti en Morton Feldman. Die worden sober, maar degelijk uitgevoerd. Eerlijk en trouw aan de geest waarin de composities ontstonden, al zorgt vooral Murcof voor nieuwe (elektronica)impulsen. Hij voorziet de klassieke composities en het fraaie pianospel van Wagner van een interessant kader.
Naar het einde toe is er dramatiek met Farewell O World O Earth, een compositie van Valentyn Sylvestron waarin een eenzame, spookachtige stem de aandacht trekt. Verderop is er een wat speelse herwerking van China Gates, een compositie van John Adams waarin oosterse sounds en bizarre wendingen centraal staan.
En als afsluiter is er een herwerking van Gnossiennes No 3, een minimal classic van Erik Satie. Die vormt misschien wel de meest drastische herwerking op dit 'Statea' en illustreert zo treffend de muzikale meerwaarde van deze samenwerking. 'Statea' is een boeiend, intrigerend album dat wat tijd vraagt, maar mettertijd de muzikale vruchten prijs geeft.