Vader - Impressions In Blood
Regain Records
"Verdraaid, daar zijn ze weer!" Dat dachten we toen we voor het eerst lazen dat Vader nog eens een album ging lanceren. Elk jaar, je kan er je klok op zetten, leggen die mannen weer wat lekkers op ons bord. Twee jaar na voltreffer ‘The Beast’ was opvolger ‘The Art Of War’ te verwaarlozen. Vader kon, net als de economie van hun Poolse thuisland, wel een frisse injectie gebruiken.
Na de intro doorgespoeld te hebben voelden we een explosie van enkele megaton onze huiskamer lichtjes herschikken. Eerst dachten we aan een verdwaalde nachtvlucht, maar het geluid bleek uit onze stereoketen te komen. En ja, wanneer vocalist Peter zijn herkenbare grunt uitkucht dan wordt Vader werkelijk Vader. Direct valt op dat de heren wat meer tempo in hun arbeidgestoken hebben, want de nummers razen een na een als een op hol geslagen TGV voorbij. Even halt houden bij Helleluyah!!! (God Is Dead) leert je dat je met zo’n plectrum echt wel snel over je snaren kan bewegen. Als je dan af en toe eens van greep verandert bekom je ongeveer de gitaarsound die Vader tijdens hun snelle nummers perfect meester is. Vergelijk het met een snel roterende mixer die alles op zijn pad fijnmaalt. De lyrics lijken wel van de hand van Nietsche te komen, maar in het metalgenre duikt die man zijn werk wel meer op. Ons is het vooral om de drums te doen, want die rollen als een lawine over alle nummers heen. Indrukwekkend, maar eerlijk gezegd een beetje overdone.
Gelukkig heeft Vader ook aan hun succesformule op ‘The Beast’ gedacht. Een nieuwe portie verpletterende low-tempo riffs, opgefokt door een onwezenlijke dubbele bas laten ons ter plaatse klaarkomen tijdens het gemene Predator. Daarna zetten ze hun mixer weer aan en vliegen de stukken melodie, bas en percussie weer in het rond. Nieuw zijn de samples die sommige nummers wat meer inhoud geven. Voor variatie zorgen de soms wat afgehakte gitaarslagen, een beetje à la In Quest. Een dik half uur nadat we op de “play”-toets drukten zaten we alweer aan het einde. Ongeduldig hoefde je dus niet te zijn en zeker niet omdat uitgerekend afsluiter The Book het beste nummer op de cd is. Voorzien van het betere samplewerk barst de meest gespierde snarencombinatie die Polen dit jaar exporteerde in ware dynamietstijl los. Met enkele welgeplaatste versnellingen mept drummer Daray het nummer met veel controle in de juiste vorm.
8 november 2008