Uwade - Florilegium
Mattan Records
Zoals goede wijn tijd nodig heeft om te rijpen, zo heeft een bloemenweide ook tijd nodig om tot volle wasdom te komen.
Dat heeft de Nigeraans-Amerikaanse singer-songwriter Uwade goed begrepen. Zes jaar geleden bracht ze een eerste single uit en nu pas volgt er een volwaardig album. Tussendoor bracht ze af en toe een single uit, was ze te horen op Wading In Waist-High Water, de openingstrack van het album ‘Shore’ van Fleet Foxes en speelde ze als voorprogramma voor onder anderen Jamila Woods, Sylvan Esso en The Strokes. De zangeres is dan ook moeilijk in een vakje te stoppen. ‘Florilegium’ is een bont boeket van genres en sferen en er lopen paadjes door langs de dood, breuken, vriendschap en mislukking. De klassiek gevormde artieste weet ondertussen hoe ze songs schrijft en met haar zachte, doch dwingende stemgeluid vangt ze luisteraars zoals een kleine zonnedauw vliegjes.
Er zitten zoveel invloeden in van Nigeriaanse muziek, indierock, r&b en folk dat de nog altijd maar vierentwintigjarige Uwade een eigen genre weet te creëren net zoals een bloemist een boeket kan samenstellen met onverwachte kleurencombinaties die toch een passend geheel vormen. Opener The Place In The Sky, geschreven naar aanleiding van de dood van haar vader, zorgt al meteen voor een bijna religieuze ervaring. Instrumentatie is bijna afwezig, maar toch zuigt de song je de plaat in en op de koffietafel achteraf is er al bijna ruimte voor een dansje op Call It A Draw dankzij de Tony Allen-achtige Afrobeat die TJ Maiana aanleverde.
Nog meer West-Afrikaanse invloeden zitten er in Amenaghawon, waarin haar moeder Afrikaanse spreekwoorden reciteert en in Harmattan. Die laatste is opnieuw een hoogtepunt op de plaat. Horen we hier echo’s van de uitgebreide tournee die ze met Fleet Foxes ondernam in de blazers en klavecimbelachtige snaarinstrumenten? De r&b horen we in de tweede helft van het trage Eventime terug en vooral in het dansbare Clearer Through You en de ontroerende slottrack Lost In Translation, terwijl de intro van The Second Station het begin lijkt van een akoestische rocksong. Er volgt verderop nog wel een glinsterende gitaarsolo, maar rocken gaat de song nergens. Hij kiest het pad van de ontroering.
Ook single (I Wonder) What We’re Made of is zo’n wonderlijke versmelting van verschillende genres. Elementen van soul, indiepop, r&b, alt folk en zelfs wat slidegitaar uit de Americana maken van deze ode aan de vriendschap een bijzondere song. “May you see the sun shine fondly on your garden / Show me all the things that grow”, zingt ze hier en zelf geeft ze het voorbeeld. Ze gunt ons een blik in haar eigen tuintje en wij mogen zo getuige zijn van al het moois dat daar in groeit en bloeit. Vanaf nu is het hier elke dag opentuindag.