Typhoon - Lobi Da Basi
Top Notch
Typhoon is een begrip in Nederland. Nadat hij in 2004 de grote prijs van Nederland won, deed hij zijn naam alle eer aan door het hele hiphop landschap op zijn kop te zetten. Met een tropische stormwind werd zijn debuutalbum ‘Tussen licht en lucht’ in 2007 naar de top van de nederhop geblazen. Maar toen ging de wind liggen. Wie met de natte vinger in de lucht wees, merkte uiteraard zijn bijdrage op als Fakkelbrigadier en zijn projecten met oa. The New Cool Collective, maar dat was stilte voor de storm. Nu zeven jaar later komt zijn tweede solo album uit en echt wegwaaien doen we niet. Het is eerder een aangenaam zomers briesje dat ons behoedt tegen de oververhitting. En zo hebben we ze graag.
Laten we beginnen bij wat het meest in het oor springt: de muzikale rijkdom op deze plaat. Producers A.R.T en Dries Bijlsma draaien hun handen niet om voor een instrument meer of minder en verkennen een heleboel muziekgenres waar Typhoon zich maar al te graag in wentelt. We horen reggae, Surinaamse deuntjes, jazz tot zelfs samples van liederen die zomaar uit de katoenplantages geplukt kunnen zijn.
Maar al zoekt Ty muzikaal andere oorden op, toch schroeft hij op gepaste wijze af en toe nog terug naar zijn hiphop heimat. Zo moet je op het openingsnummer We Zijn Er toch nog even wachten voor we een hiphop beat horen maar geen paniek, de fans van het eerste uur komen nog steeds aan hun trekken. De hele plaat is ook opgenomen met een live band, wat dan weer perfect vertaald kan worden naar een podium.
Hoe fris en toegankelijk de muziek, hoe grimmig Typhoon zijn teksten zonder dat hij daarbij zijn pretoogjes verliest. Hij spreekt met het hart op de tong en schuwt hierbij zijn eigen menselijke gebreken niet. Enerzijds rapt Ty over het leven, en wat hiervan verwacht wordt. Zo refereert hij op Glenn1984 ambitieus naar het album ‘Binnenlandse Funk’ van Extince, niet toevallig één van de populairste nederhop platen aller tijden. Kunnen we nu al ‘Lobi Da Basi’ hiernaast zetten? Dat zullen we nog even moeten afwachten maar potentieel heeft deze plaat alvast genoeg. Anderzijds toont Ty ook zijn tanden door het over de slavernij te hebben en over zijn roots in Suriname. Zo kon hij met het pakkende Van De Regen Naar De Zon het Nederlandse koningspaar stil krijgen en werd zijn nummer terecht gezien als het “echte koningslied”.
‘Lobi Da Basi’ is Surinaams voor “Liefde is de baas” en zijn liefdesleven krijgt dan ook een prominente rol op deze plaat. Dat zijn relatie niet altijd van een leien dakje loopt hoor je op nummers als Liefste (“Mijn schat / ’t is op z’n tijd een strijd, maar ik zou met niemand anders willen vechten.”), Sta Me Toe (waar Typhoon zijn vriendin aanmaant minder te stressen en meer te genieten van het leven) en vooral het geweldige Surfen: een nummer over die verdomde sleur die in een relatie verschijnt, maar ook een treffende metafoor over die horizontale tangodans waar we geen tekening bij hoeven te maken. Soms is één zin genoeg: “Niks virtueel, dat vervangt die dans”. Voila! De verschillende lagen en interpretaties in zijn teksten maken van Typhoon één van de sterkste Nederlandstalige schrijvers/rappers die momenteel op de aardbol rondlopen.
Bij elke luisterbeurt ontdek je nieuwe dingen. Of het nu een saxofoonsolo is die je eerder niet was opgevallen of een specifiek zinnetje van Typhoon zelf, het blijft aangenaam verrassen. Typhoon stelt zichzelf niet alleen voor als een kwetsbaar mens, maar ook als vriend, geliefde, levensgenieter en vooral als begenadigd rapper, zanger en tekstschrijver.
‘Lobi Da Basi’ is een parel van een plaat. Jammer dat Typhoon de Engelse taal niet volledig meester is, want wij hadden graag gezien hoe goed hij zou scoren op wereldvlak. Of verklappen we nu al de grote verassing voor zijn volgende plaat? We zullen het horen binnen zeven jaar. Tot die tijd zijn we wel nog even zoet.