Tusky - Tusky

Suburban

Toen John Coffey na het derde album ‘The Great News’ in mei 2016 aankondigde een pauze in te lassen, ontstond er al snel een nieuwe band. Tusky werd opgericht door gitarist Alfred van Luttikhuizen, gitaartech Sjors van Reeuwijk en drumtech Bas Allein Richir (alle drie afkomstig uit het John Coffey-team), aangevuld met bassist Justin Ghijsen (nog steeds verantwoordelijk voor de Tusky Comics en het logo), die op zijn beurt later werd opgevolgd door voormalig John Coffey-gitarist Christoffer van Teijlingen. In deze bezetting nam de band in 2018 het debuutalbum op. Ondertussen staat John Coffey terug op de rails, maar er blijven gelukkig voldoende snorren over om Tusky recht te houden. Sterker zelfs, de band heeft met ‘Tusky’ zonet een derde full album uitgebracht. 

Ondanks dat de band al meer dan acht jaar bestaat, is het een titelloos album geworden. Met een opvallend simpele, bruine, voorkant. “Met deze derde langspeler wilden we terug naar wat Tusky echt is”, legt gitarist Sjors van Reeuwijk uit. “We hopen overigens dat het artwork ervoor gaat zorgen dat het album in de volksmond 'The Brown Album' genoemd zal worden.” ‘Tusky’ blijkt ook het eerste album te zijn dat gezamenlijk werd geschreven in de huidige bezetting, alle vier samen in dezelfde kamer, terwijl ‘What’s For Dinner?’ (2022) grotendeels in isolatie werd geschreven.

En dat zullen we geweten hebben, want in de razendsnelle opener When The Shit Hits The Fun heeft zanger Vladimir Stevic het over de energie die high gehouden moet. Dat doen de jongens uit Utrecht ook met verve, een dik half uur lang met lekkere energieke en bijzonder catchy nummers, die amper boven de drieminutengrens uitkomen. Een masterclass in moderne punkrock.

Fixer Upper heeft een lekker achtergrondkoortje. In de intro van Serenade Me mag drummer Bas Allein Richir dan weer opdraven en dat geeft een bijna grungy gevoel om dan helemaal los te barsten. Aan harde gitaarbangers trouwens geen gebrek op dit album. Flight Or Fight en afsluiter Lights Out met de scheurende gitaren zijn daar perfecte voorbeelden van. 

De enige keer dat er gas wordt terug genomen, is op Hommage To Decay, een bijna-meezing-moment. Op tekstueel gebied komen er onderwerpen langs als de consumptiemaatschappij, digitale bubbels, eenzaamheid, inclusiviteit en mentale gezondheid. "Uiteindelijk schrijf je over wat je belangrijk vindt", zegt drummer Bas Allein Richir. "Dat zijn natuurlijk de mooie dingen, maar ook de dingen die je moeilijk vindt en waar je je zorgen over maakt."

Tusky heeft een energiek vuist-in-je-gezicht-album afgeleverd, vol punkrockklassiekers met een lichte knipoog naar de jaren negentig. En dan hebben we het nog niets eens over die live reputatie van de band gehad. Nu, zoveel komen we hen hier in België ook niet tegen, maar wie bijvoorbeeld naar het grote John Coffey-feest in Breda gaat, zal hen op volle kracht kunnen ontdekken. Dat gaat zonder twijfel een feest worden.