TumbleTown - Never Too Late

Freia Music

Als we de gezondheid van een genre meten aan de hand van het aantal releases, dan gaat het erg goed met de poldersymfo van onze noorderburen. Eén van die relatieve nieuwkomers is TumbleTown, dat op ‘Never Too Late’ verleidelijke progrock brengt die – hoe paradoxaal ook – weelderig grossiert in de typische kenmerken en tegelijk een eigen fris geluid voortbrengt.  

 

TumbleTown is een project rond drie veteranen van de Nederlandse scene. Zanger Han Uil en multi-instrumentalist Aldo Adema hadden elkaar al gevonden in Seven Day Hunt, de muzikale erfgenaam van het legendarische Egdon Heath. Toetsenist Erik Laan maakt vandaag het mooie weer bij Silhouette, een band die, dankzij de steun van een groeiende fanbase, in de voorste linies opereert en waar Adema voor twee albums achter de knoppen zat.

De concrete aanleiding tot TumbleTown was de samenwerking met Adema op Uils tweede soloplaat ‘Dark In Light’ (2010). Gezien het succes hiervan, lag het nieuwe studioproject en ménage à trois TumbleTown in het logische verlengde. Het debuut ‘Done With The Coldness’ noteerde invloeden van Steven Wilson, The Beatles en Spock’s Beard naast extravagante songsmeden zoals Peter Hammill en David Bowie.

Die laatste invloed sluimert op ‘Never Too Late’ door in de theatrale, maar nergens belegen aanpak. ‘Never Too Late’ klinkt eigentijds, fris van de lever en spannend. On-Hollands goed, en tegelijk typische polderprog die fans van Kayak met open armen zullen ontvangen.

Prelude is een binnenkomer zoals je die elk album toewenst. Het is het auditieve equivalent van een radarscherm met een ronddraaiende wijzer die de randen waar land en water elkaar raken, oplicht. Al de dingen die hij in luttele minuten passeert en die daardoor even tot leven komen, gloeien na om te doven als de vonken van vuurwerk in de verte.    

Langere spanningsbogen worden opgetrokken in Transatlantic en All Because Of Me, en met hetzelfde effect. In One Giant Stage vechten hammondorgel en synthesizer flights een spits duel uit zonder de pakkende melodie te vergeten. Het eveneens met spacey synthesizers gevlochten Avalon en de ballad If I Should Meet You profiteren van Adema’s lekkere gitaaruithalen. Do Not Leave Me Now is een slow burner die uiteindelijk in waanzin oplost.

Ondertussen klinkt een zingende Han Uil als Michael Sadler (Saga). En net als de Canadese groep klinkt dit Nederlandse gezelschap als een Zwitsers uurwerk. Erik Laan is een vast lid geworden en zijn zoon Arjan drumt. ‘Never Too Late’ komt inderdaad niet te laat. Men heeft uitgebreid de tijd genomen en het resultaat is een triomf van ambachtelijke studioarbeid.