Tomorrow Comes The Harvest - Evolution
Axis Records
Monsterproject? Jawel. Achter Tomorrow Comes The Harvest schuilt immers niemand minder dan Detroit technolegende en digitaal enfant terrible Jeff Mills, jazztoetsenist Jean-Phi Dary en legendarisch tablaspeler Prabhu Edouard. En in feite nog een muzikale kanjer: want het concept werd destijds uitgewerkt door Mills en de recent overleden Afrobeatgrootheid Tony Allen. ‘Evolution’ is dus een beetje een eerbetoon aan die laatste.
Expressie, improvisatie, creativiteit. Daar gaat het om. En ook een beetje om de raakvlakken tussen techno en Afrobeat. Want beide genres beginnen bij een soort van oerritmiek. Gedurende zes lange (op cd of vinyl slechts vijf), live opgenomen takes bobbelen, bubbelen, sissen en schuren de heren er op los. Met tabla, hihats, handtrom, drumstel, snaarwerk of synth. Of iets dat tussen dat alles in ligt. Maar ook met dubeffecten, elektronisch doordravende ritmen en expressief wandelende pianonoten.
Het geheel klinkt vaak zowel wild als gecontroleerd. Net als bij Afrobeat dus. Al vind je van dat genre op het eerste gehoor misschien weinig terug op ‘Evolution’. Eerder nogal veel pianojazz, want toetsen krijgen vaak een prominente rol. Verder valt het ook op dat de dance-factor hier ook heerlijk hoog blijft en je zelfs doorheen de soms bizarre creaties jezelf kan laten leiden door een persistente beat van de hand van Jeff Mills, die op deze plaat opvallend aanwezig is (wat niet altijd vanzelfsprekend is in 's mans erg brede en diverse muzikale experimenten). Words Of Wisdom begint zelfs overduidelijk met een vintage nineties-technobeat, waarover percussie en Hammond-synthimprovisaties gedrapeerd worden.
Tomorrow Comes The Harvest houdt alles dus netjes in balans. Zo kan je bij een mooi opbouwend Metamorphosis zowel je hoofd op hol laten slaan door de jazzy pianopromenades van Jean-Phi Dary als je benen zo’n twintig minuten (!) lang laten leiden door een stevige, uptempo technobeat. Naar het einde toe versmelten tabla en beats steeds sneller met elkaar en krijg je zelfs enig aansporend gejuich van het publiek te horen. Terwijl Peace Pipe – “slechts” tien minuten lang – net een omgekeerde beweging maakt en van een wilde, digitale ritmiek overgaat in een soort van minimalistisch getik en getak.
Een te korte tijd trokken Mills en Tony Allen op tournee om het publiek dol te maken met dit soort live ritme-improvisaties, soms zelfs met Jean-Phi erbij. En dat hybride project wordt dus hardnekkig verdergezet en bekrachtigd met deze plaat. En daarmee hebben we meteen ook een genre voor u klaar, moest je in hokjes willen denken: technojazz. Netjes in het rijtje naast releases van pakweg Bill Laswell of Pharoah Sanders.
Het trio gaat ook verder op wereldtour en belooft nu al extra muzikanten uit te nodigen om mee te doen, afhankelijk van waar ze zullen neerstrijken (vorig jaar was dat trouwens nog in Bozar voor Nuits Sonores & European Lab). Kwestie van de creativiteit en spontaniteit te stimuleren. Meer nog, de natte droom van de heren is dat Tomorrow Comes The Harvest zal blijven bestaan en opgepikt wordt door jonge, nieuwe muzikanten nadat ze zelf het loodje leggen. Muziek noch band hebben dus een begin of einde.
Jeff, Jean-Phi en Prabhu bestempelen het als een soort van bewustwordingsproject, een geestverruimende trip. Mits enige verbeelding kan je dat hier wel van maken. Maar we kunnen ons evengoed voorstellen dat dit effect in levende lijve honderdmaal versterkt wordt. Enkel spijtig dat België (voorlopig) niet meer op het tourschema staat.