Tim Finoulst Trio - Narrative
Soulfactory Records
Met de Genkse jazzgitarist Tim Finoulst nemen we wederom een frisse duik in de Belgische jazzscène, die in 2016 werkelijk hoogdagen beleefde. 'Narrative' laat acht verhalen en negen songs horen van een muzikant die als sideman onder meer bij Jelle Van Giel Group ('Songs For Everyone') en Marjan Van Rompay Group het mooie jazzgitaarweer maakt en eerder in duobezetting optrad met vocaliste Kim Versteynen. Nu vaart hij ook onder eigen vlag. Samen met drummer Daniel Jonkers en bassist Martijn Vanbuel levert de gitarist/componist op zijn debuut een pracht van een prestatie.
Op 'Narrative' - de titel geeft het al aan - speelt het verhalende vanzelfsprekend een belangrijke rol. En ook de jazzy en uiterst harmonieuze schetsen en impressies zijn van groot belang. Op basis van het fraaie artwork van de hand van Ana Kolega rijst het vermoeden dat de liefde, heimwee en verlangen tot onderwerp dienen. En is ook zo, zij het niet bruut geforceerd maar eerder aangenaam gedoseerd.
Finoulst laat zich graag inspireren door oudere (Wes Montgomery) en jongere jazzgitaristen (Ralph Towner, Julian Lage), maar even goed door de subtiele jazzfrasering van een Bill Frisell. Het is voor hem ongetwijfeld een uitdaging om uit de gebruikelijke rol als sidekick te treden. Centraal op dit album staat dan ook het meer melodieuze jazzwerk met goed in het oor liggend materiaal waarbij compositie, interactie en communicatie fundamenteel zijn.
De negen verhalen roepen telkens een heel andere wereld op of laten een heel andere invalshoek zien. Naast de ronduit prachtige, uiterst pakkende jazzstandard I'll Be Seeing You (Sammy Fain) hoor je overigens ook eigen materiaal waaraan jarenlang - al vanaf zijn jeugd - werd gewerkt.
In de kwieke opener A Minor Melody wordt subtiliteit aan souplesse gekoppeld. Een zachte drumshuffle, een voorzichtige beat en wonderlijke gitaarfrases; daarin schuilt de kracht van dit album. Het zijn catchy, goed in het oor liggende gitaarmelodieën die impressionistisch, suggestief en erg verbeeldingsrijk klinken. Niet zelden wordt dit nummer gebruikt om een set mee te openen. In dat geval weet het trio muzikanten elkaar op een heerlijke manier in een zevental minuten rustig af te tasten en onderling een fijn muzikaal gesprek aan te gaan.
In Harvest levert het spel met verschillende compositietechnieken weer een mooi pareltje op. Naast Finoulst zelf dragen hier ook zijn muzikanten zoals Martijn Vanbuel een compositorisch steentje bij. Trois Deux Tout Seul is een nummer dat het moet hebben van speelsheid, maar is vooral een ode aan Finoulsts familie. Ook naar het einde toe (The Bakery, een walsje voor zijn vriendin, en het aan zijn moeder opgedragen Strong Woman) blijft Finoulst thematisch erg dicht bij de eigen levenservaringen.
Op dit debuut slaagt Tim Finoulst erin om de meest uiteenlopende invloeden (pop, folk, bluegrass, jazz,...) te vermengen tot een coherente en overtuigende sound. Een pracht van een impressionistisch album en een dikke aanrader voor jazzfans.