Thomas Decock & Artan Buleshkaj - Plain Songs

Eigen beheer

Als twee jazzmuzikanten elkaar ontmoeten op de hoek van de Americanastraat, dan gebeurt er dit.

Zowel Thomas De Cock als Artan Buleshkaj zijn gitarist en allebei zijn ze ook actief in de jazzwereld. De Cock in projecten als Point Cloud Echo en zijn eigen kwintet. Buleshkaj bij Anemic Orchestra en BRAIN//CHILD. Ze ontmoetten elkaar op lokale jamsessies waar ze ontdekten dat ze naast jazz nog een gezamenlijke liefde deelden: Americana.

Het resultaat is een album met twaalf interpretaties van bestaande songs voor fijnproevers. De plaat werd niet alleen een zaligheid om naar te luisteren, maar voor wie dat wenst ook een wegwijzer naar een hele mooie muziekwereld waarin allerlei grote namen te (her-)ontdekken zijn.

Zo is het vast geen toeval dat het album opent met Plain Song van J. Scofield. Het originele nummer staat op diens album ‘A Moment’s Peace’ uit 2011, maar Scofield zelf gaat al veel langer terug. Samen met Pat Metheny en Bill Frisell is hij een van de drie grote jazzgitaristen van de vorige eeuw, en hij werkte met tal van grote jazznamen als Miles Davis, Chet Baker en meer. Alleen al dit nummer kan dus leiden tot een heel ander universum, ook al klinkt het als een eenvoudig gitaarnummer.

Nog ouder dan Scofield is Paul Motian. Bij deze jazzdrummer haalden De Cock en Buleshkaj Prairie Avenue Cowboy, een nummer dat al eerder werd gecoverd door o.a. Guano Padano met Sam Amidon en als single mocht fungeren voor deze plaat uitkwam. De twee gitaristen laten het erg eenvoudig klinken, maar wie goed luistert, kan niet anders dan zich laten verbluffen door de virtuositeit waarmee beide heren hun gitaren bespelen.

Met Freight Train van Elizabeth Cotten keren beide heren nog verder terug in de twintigste eeuw. Ze doen zo wat The Beatles (toen nog The Quarrymen) nooit deden: hun cover van dit nummer opnemen. Maar je kan natuurlijk niet blijven terugkeren in de tijd en zo komen we met Locomotive van Telonius Monk terug bij recentere tijden om even halt te houden bij Marcie van Joni Mitchell, voor ons een van de mooiste nummers op deze verzameling.

De meeste recente nummers zijn Mountains Of Illinois van Chet Atkins en Maraba Blue van Abdullah Ibrahim, maar wat ook de halte is, telkens krijgen we een heel eigen versie met enkel de gitaren van de beide heren. Dat had saai kunnen worden, maar zoals al eerder gesteld, is dat dankzij de kundige vingers van beide heren niet het geval en ligt er voor wie wil een hele wereld open door de soms verrassende keuzes die werden gemaakt.

Onze Michelingids zegt: “de reis waard”!