Voor muzikale verrassingen moet je al een tijdje niet meer bij Rob Garza en Eric Hilton ofte Thievery Corporation gaan aankloppen. Je weet gewoonweg dat elke nieuwe Thievery plaat een fantastische mishmash van dubreggae, softhouse, chill en triphop bevat. De heren teren immers al meer dan twee decennia op een exotische samensmelting van Jamaicaanse klanken met Amerikaanse elektronica. Uit de vruchtbare sessies van de tiende studioplaat ‘Temple Of I & I’, hield het duo tal van opnames en remixen over. Deze worden nu gebundeld in ‘Treasures From The Temple’.
Hoewel elke Thievery Corporation-plaat, zowel omwille van de brede muzikale visie van de twee producers als omwille van de vele gasten die erop mogen meespelen, een grote diversiteit vertoont, gaat het bij deze helemaal om een jukebox vol fijne ontdekkingen. Een dozijn songs lang surft het tweetal langs typische digidub met bodemloos diepe echopoelen (opener San San Rock), cocktailhouse met diep zinderende reggaebaslijnen en kabbelende soundscapes (Guidance) of dromerige popambient. In die laatste categorie staan we graag stil bij het verheven Water Under The Bridge, waar de half-Argentijnse Natalia Clavier met haar zweverige stem voor een etherisch accentje zorgt.
Het is in elk geval weer elke keer vakantie in het Thievery-strand- en cocktailland. Toch steekt er ook een relatief nieuw element op deze plaat de kop op: die van de conscious reggae. De zacht kabbelende rootsreggae waarin Notch de niet misstaande boodschap “Destroy The Wicked” aanvecht. Of meer nog: De remix van Road Block waarin raggamuffin Raquel Jones expliciet vocaal hakt en rapt. Het is even een verfrissende wake up call. Zelfde verhaal trouwens voor Letter To The Editor, een stompend dancehallnummer (ook dankzij de vakkundige nabewerking van de Thievery Corporation – met typische harmonica-echo’s) waarin de Jamaicaanse streetlanguage van de jonge Jones mooi aan de oppervlakte snijdt
Laten we even eerlijk zijn: die extra punch die af en toe de luisteraar wakker schudt, is welgekomen. Want na tien platen “meer van hetzelfde” is de “aha” er wat vanaf. Let op: fantastische plaat, hoor, deze ‘Treasures From The Temple’. Je zal er geen slecht nummer op vinden en wordt keer op keer verwend door het tropisch sfeertje dat de heren creëren. Maar als er geen David Byrne, Perry Farrell of Emiliana Torrini achter de micro plaatsnemen, moet de verrassing van ergens anders komen. Wij geven dit album in elk geval een ruime voldoende, zetten hem naast onze andere Thievery-platen en kijken al uit naar nummer twaalf in de rij.
