Theo Croker - Escape Velocity

Okeh Records

Met 'Escape Velocity' plaatst trompettist en componist Theo Croker zich in een traditie die eerder Christian Scott aTunde Adjuah, Kamasi Washington en Logan Richardson voortbracht. Croker, de kleinzoon van trompettist Doc Cheatham, is duidelijk een exponent van de rijke, Amerikaanse jazzscene. 

Elf was Theo Croker toen hij zijn grootvader trompet zag spelen. Meteen geraakte hij gefascineerd door het blinkende koperinstrument. Croker studeerde in New York, maar speelde in Shanghai waar hij kennismaakte met zangeres Dee Dee Bridgewater, die zich over hem ontfermde.

Croker denkt groots en speelt ook groots. Dat hoor je al van bij de drukke opener Raise Your Vibrations, die klinkt alsof het de uitloper van een spetterend jazzconcert is. De trompetsounds dwarrelen door de lucht en doven na een futuristische vocal sample plots uit. Een beetje powerplay als opwarming, zeg maar.

De intro loopt losjes over in Transcend waarmee hij zijn geweldig musicerende band (met bassist Eric Wheeler, pianist Michael King, altsaxofonist Irwin Hall en gitarist Ben Eunson) volop de vrijheid geeft terwijl hijzelf naast het trompetspel ook de sampler bedient. Interessant is vooral dat er niet meteen een vinger te leggen is op de genres (fusion, blues, soul, hiphop, R&B) en sounds die hij in zijn hoofdzakelijk fusion- en jazzgericht groepsgeluid brengt.

Croker zorgt ervoor dat er allerlei te gekke wendingen in de songs zitten waardoor er nergens verveling optreedt. Nadeel is dat het spel soms te druk wordt, waardoor, zeker tijdens het eerste kwartier, het geheel nogal overweldigend overkomt. Pas met het sexy In Orbit (met Chinese invloeden) komt er een trager openbloeiend moment van bezinnig en reflectie. En dan is er No Escape From Bliss dat wat weg heeft van Miles Davis' 'Sketches From Spain' zonder rechtstreeks leentjebuur te spelen. Zo drijft Croker van een druk begin naar een meer relaxt en aangenaam middenstuk.

Positief is ook dat hij halfweg het album wat korte tracks opneemt alsThe Right Time dat het tempo na een rustmoment als In Orbit plots omhoog drijft, waarmee het trompetspel van Croker, die in A Call To The Ancestors zijn African American roots eert, volop in de spotlights gezet wordt.

'Escape Velocity' is een goed doordacht verhaal (het door hiphop beïnvloede It's Gonna Be Alright en Because Of You), dat knap gestructureerd werd. Dat hoor je vooral in de manier waarop de songs en thema's in elkaar overgaan. Naarmate je het album ontdekt, hoor je des te beter hoe Croker en band speels en met volle overgave en bezieling met elkaar musiceren. Soms wordt het zelfs iets té druk (We Can't Breathe), maar dat neemt niet weg dat het allemaal overtuigend overkomt.

Feestelijk, zo zou je het album kunnen omschrijven. Croker verzamelde een bende geweldige muzikanten rond zich. Vooral naar het einde toe met de guestspot van Dee Dee Bridgewater, schittert de trompettist volop.