Thee Spivs - The Crowds And The Sounds

Damaged Records

The Spivs uit Bradford noemen zichzelf de meest luie band die er is. Maar dat geldt niet voor Thee Spivs uit Londen. Sinds zij in 2010 voor Damaged Records tekenden, brachten ze al drie albums uit. Dit is het derde, het beste en het meest gevarieerde.

Akkoord, voor veel oren klinken Thee Spivs als een anachronisme. Een beetje als The Ramones, The Damned of Wire. Thee Spivs grossieren immers in gestolen goed zoals daar is: punk, garage, postpunk, new wave en klassieke Britrock.

Terwijl op de eerste twee albums de songs vaker niet dan wel de grens van de twee minuten overschreden, mag er op deze derde al eens uitgeweid worden. Al blijft het moeilijk om de drieminutengrens te halen.

Het grootste verschil is dat deze plaat meer gevarieerd klinkt en dat er zowaar plaats en tijd is voor wat maatschappijkritiek. Die wordt netjes verweven in korte verhaaltjes over het dagelijkse leven.

Zo klagen Ben Edge en co herhaaldelijk het feit aan dat mensen zomaar wat over het weer beginnen babbelen in plaats van het te hebben over de (vreselijke) dingen die rondom hen gebeuren. John Modaal is volgens hen vaak een hypocriete nietsnut die zijn kop in het zand steekt.

De songs zijn allemaal behept met een leuke, eenvoudige melodie, positieve energie en een tempo dat, in vergelijking met de vorige platen, een beetje naar beneden mag.

Onze favorieten zijn The Crowds And The Sounds (over wandelen langs The Thames),  Mickey Pearce Waved Goodbye (over een ex-bandlid dat op een Brits sitcomkarakter lijkt) en Let’s Talk About The Weather  (waarover dacht u?). In het eerste speelt de sax van Spencer Evoy (MFC Chickens) een spectaculaire hoofdrol. Het tweede heeft een geweldige intro en een fantastische drive dankzij de bas van Daniel Husayn en het derde omwille van de bijtende tekst.

Een speciale vermelding voor het artwork is ook op zijn plaats. Dat lijkt heel sterk op ‘Golconda’ van Margritte, maar de setting is duidelijk een Engelse arbeiderswijk en de mannen met bolhoed zijn vervangen door saaie kantoorklerken.

Thee Spivs speelden in juni nog twee concerten in ons land, maar vooralsnog is D-day voor hen hier niet aangebroken. Wellicht heeft nog niet iedereen gehoord dat deze Eastenders echt wel op de goede weg zijn.