The Wombats - Fix Yourself, Not The World

V2

Al sinds 2007 zijn hun nummers dansbaar. En dat is in 2022 niet anders. Het nieuwe album van de Liverpoolse band The Wombats is er eentje om van te genieten, op te dansen en jezelf in te verliezen.

Flip Me Upside Down is al meteen een goed voorbeeld van dat dansbare. De baslijn is enorm aanstekelijk. Met dan nog een paar synths om het ietwat zwierderig te maken zodat de dansers al eens op adem kunnen komen. Meteen een goede opener voor een live show (als die er mag komen dit jaar). This Car Drives All By Itself gaat dan weer iets rustiger van start. Laat je er niet door vangen, want al snel komt er een tamboerijn bij, waardoor je alweer niet blijft stilzitten.

Onze persoonlijke favoriet was al snel vastgelegd: If You Ever Leave, I’m Coming With You. Hier beschrijft Matthew Murphy zowat alles wat hij zou overhebben voor zijn grote liefde. Zoals bijvoorbeeld stoppen met luisteren naar Radiohead of een banket organiseren in een moshpit. Het moge duidelijk zijn dat er nog steeds meer dan voldoende humor in de teksten steekt. In een interview noemt Murph het zelf de ultieme liefdesverklaring. Daar liet hij ook vallen dat de titel iets is dat zijn vrouw hem zei, toen ze nog niet lang samen waren.

Het opnemen van het album was blijkbaar ook gewoon een "shit-show". Ze hebben het album opgenomen in lockdown op drie verschillende locaties. Voor de grote beslissingen deden ze af en toe een Zoom-call, maar al bij al bleek het bevrijdend om alles te kunnen doen zonder dat elk stuk gitaar in twijfel getrokken of bekritiseerd werd. Enkel het uiteindelijke samenstellen van de nummers was een heel gedoe.

Een heleboel van die niet-bekritiseerde gitaren komen boven in Ready For The High. En zo snel ze kwamen, zijn ze ook weer verdwenen. Met single Method To The Madness wil Murphy bewijzen dat je heel ver komt door enkel en alleen positief te denken. Het hele album is, in vergelijking met de voorgangers, zeer positief. Ondanks een nummer met een titel als Everything I Love Is Going To Die. Want zelfs die song gaat over positief blijven en geen tijd verspillen.

Ook achter People Don’t Change People, Time Does - ja, ook de lange titels zijn ze niet verleerd - zit een filosofie waarin wij ons kunnen vinden. Andere mensen hebben geen invloed op je (tenzij je dat toelaat), de tijd dan weer wel. In Work Is Easy, Life Is Hard en Wildfire zitten dan weer een boel gitaren verstopt. Ook Worry heeft een verrassing in petto: kleine stukjes spoken word. Daarmee treden ze uit de comfortzone, maar het past verrassend goed binnen dit album past. De afsluiter, Fix Yourself, Then The World (Reach Beyond Your Fingertips) tenslotte, is eigenlijk niet veel meer dan een muzikale outro.

Dansbaar dus. Dans je liever "in real life"? Dat kan op 16 mei in De Roma. Er zijn nog tickets beschikbaar.