The Veils - Total Depravity

Nettwerk

Frontman Finn Andrews zal te zien zijn in de nieuwe reeks van ‘Twin Peaks’, maar nog belangrijker: samen met zijn band The Veils heeft hij een nieuwe, hypnotiserende plaat uit.

The Veils is zo ongeveer de enige Britse band die klinkt als een samensmelting van onze Dez Mona en Flying Horseman: intens, niet voor één gat te vangen en even creatief. Op de nieuwe plaat, waarvoor ze samenwerkten met El-P van Run The Jewels bewijzen ze nog maar eens hoe ongrijpbaar ze zijn.

De plaat kende een langzame groei, gespreid over twee jaar. Nadat Andrews El-P ontmoette in een bar in L.A. en ze samen begonnen te werken tot aan de afwerking begin dit jaar, werd er gewerkt in vier studio’s in Portugal, Londen, L.A. en New York en voor het eerst werden er gemutileerde samples gebruikt als basis voor een aantal songs.

Opener Axolotl was de eerste track die werd vrijgegeven en was ook de eerste samenwerking tussen The Veils en El-P. Het opent de plaat en grijpt meteen de aandacht met doordringende elektronica, dreigende “spoken word” en zinderende hiphopbeats. Allemaal zaken die ook in King Of Chrome, over een neurotische truckchauffeur, en het afsluitende titelnummer terugkomen al is dat laatste eerder een samensmelting van alle elementen uit de plaat en die zijn heel divers van aard.

Single Low Lays The Devil bijvoorbeeld is een stomende, op orgel drijvende track waarin de groove allesbepalend is en Lodine & Iron kan niet verhullen dat het ontstaan is aan de piano, iets wat we ook vermoeden van Nightfall, waarvoor de band samenwerkte met Dean Hurley (muzikale boezemvriend van David Lynch),  ook al is er in de uiteindelijke versie niets meer van te horen en wordt de klagende zang van Andrews enkel spaarzaam ondersteund door zwevende flarden gitaar en wat percussie.

De algemene toon is erg donker, hetgeen ook blijkt uit de verontrustende albumcover van de hand van Nicola Samorí. Niet echt een verrassing met Adam Greenspan (o.a. Nick Cave & The Bad Seeds) als producer. Ook duidelijk zijn songtitels als Here Come The Dead, House Of Spirits en Do Your Bones Glow At Night?, maar toch is de plaat een heel afwisselend werkstuk geworden dat schijnbaar nooit gaat vervelen. Wij hebben het alleszins al grijs gedraaid de voorbije weken.

Echte missers zal je tevergeefs zoeken en met genoemde singles, House Of Spirits en Swimming With The Crododiles krijg je om de zoveel nummers een hoogtepunt in de oren gestort. Van “compleet verval” is er in de kwaliteit van de songs van The Veils alvast niets te merken dus, integendeel.