The Shovels - The Cat Album

Fons Records

Na zo’n eenentwintig jaar leek Andrew Lloyd Webbers ‘Cats’ eindelijk uitgemiauwd. Ondertussen was het must-see-event ook op Broadway en in Japan te bekijken. De musical is zelfs voor de vierde keer aan een nieuw leven toe. En een kat heeft er naar het schijnt negen. Om maar te zeggen… als je van poezen houdt en dat cultureel wilt beleven, heb je kansen genoeg. Niet dus als je Erik Debny heet, al zo’n jaar of twintig het kruim van Limburgse muzikanten rond jezelf verzamelt en je heel hard van die viervoeters (met name Flopsy, Tonto en wijlen Pluis) houdt.

Een Monty Python-plaat over katten. Het is weer eens iets anders. We zien er in elk geval de lol wel van in. En de eenvoud, al vanaf het openende “I’m in love with my cat / I’m in love with my cat / It’s the best relationship I’ve ever had”, terwijl de vrouwelijke backingvocal miaauwmiaauwt. En dat op een Beatles-hoofd wiegend akoestisch gitaarritme (inclusief jankende vedelsolo in het midden).

Zo verzonnen The Shovels zo’n vijftien poezensongs. Vaak gaat het om akoestische repetitiehok- of cafétoogliedjes zoals If I Were A Cat, waarin het plezier van de spelers belangrijker lijkt dan de kwaliteit van de song. Niet dat het vals hoeft te klinken (hoewel The Cat That Loved Lasagna toch aardig zijn best doet) of je muzikaal kattengejank hoeft te verteren, maar Debny en co hebben de liefde voor de grote sixtieshelden gewoon omgebouwd tot drie handen vol simpele gitaarpoespopliedjes.

Liedjes waarin je vaak huiselijke gezelligheid mag verwachten en een enkele keer een iets steviger solerende gitaar (The World Is A Paradise For Cats), maar waar je je ook niet druk hoeft te maken over productie, balans of franjes. Een viersporenrecordertje leek vaak voldoende voor ‘The Cat Album’, dat toch wel weg heeft van een verzameling demootjes.

Wees dus paraat voor liedjes waarvan de eenvoudige teksten rechtdoorzee gaan. Of een enkele keer, zoals met Vlooienkamion, zelfs Urbanus-allures heeft. Opvallend trouwens hoe Erik Debny eenzelfde stemtimbre heeft als deze alltime comedian. Dus ja, het is grappig. En origineel. En ook gewoon lekker “je eigen goesting doen”, wat trouwens ook erg “poezelig” is. Maar we hadden het met de helft van de liedjes ook wel begrepen.

Wij zijn zeker wel kattenliefhebber, maar de “crush” op deze plaat is toch eerder beperkt.