The Scene - Code

V2

Na een pauze van vijf jaar stak The Scene in 2007 het vuur weer aan de lont. Hun klassiekers kregen een nieuw jasje en met een reeks uitverkochte concerten maakten ze hun reputatie als één van de beste rockgroepen der lage landen opnieuw waar. Een "echt" nieuwe plaat kwam er pas in 2009. ‘Liefde op Doorreis’ bleek gelukkig niet de zwanenzang van de band . Eind vorig jaar kondigde Thé Lau namelijk met het bijzonder opwindende voorproefje Overal de komst van ‘Code’ aan, een plaat die de energie van The Scene op het podium wil vastleggen.

'Code' was van meet af aan het werk van alle bandleden samen. En dat loont: de synergie is duidelijk hoorbaar vanaf de eerste noten. Openingsnummer Echt beneemt al meteen de adem. “Ik nader je lichaam als een dichter, die zijn woorden verloren is en niets zegt.” Stevige gitaren, een geweldig ritme, en, o heerlijkheid, net voor het eind een ouderwetse gitaarsolo die uitmondt in een denderende finale. Het bloed gaat nog iets sneller stromen tijdens Overal, een nummer dat langzaam onder je huid kruipt en na de tiende, elfde, twaalfde, dertiende beluistering nog even opwindend klinkt als de eerste keer.Die opwinding blijft voelbaar tijdens Water En Vuur, dat verrast met een koorzang die, ook al zijn de bandleden geen geweldige zangers, wonderwel werkt.

Emilie Blom van Assendelfts pulserende basgeluid zit de jakkerende gitaren van Alan McLachlan en Thé Lau voorturend op de hielen. The Scene rockt als nooit tevoren en de stem van Thé Lau klinkt opvallend helder en duidelijk. Dat geldt trouwens voor elk detail: de geluidskwaliteit is buitengewoon goed. En doordat de teksten heel goed te verstaan zijn, blijkt meer dan ooit wat een geweldig schrijver de zanger van The Scene is.

Luister maar eens naar het intimistische Hel, waarin hij verhaalt hoe het tijdens zijn jongensjaren in zijn hoofd kon stormen. “Totaal de weg kwijt, los van stuur / Tot slot verzadigd en kapot / De hel is de hemel, de hemel is de hel / De hemel is wijd open, de hel bezit een poort. ”

De hel breekt even later echt los in het titelnummer Code, waarna Stip, een duet met de Nederlandstalige rapper Lange Frans de puntjes op de i zet. We zijn dan al zes nummers ver en het feest blijft maar duren. Drink heeft de kracht van nummers als Blauw en Iedereen Is Van De Wereld: “Drink de tijd, drink het nu, drink het hier, drink de pijn en het plezier.”

Alsof het niet op kan is er ook nog Dier, een dierlijke, sensuele, erotische ode aan de liefde. The Scene gebruikt voor het eerst op deze plaat af en toe samples en speciale geluiden en doet dat perfect gedoseerd.

Wij vertoeven al in de zevende hemel, als blijkt dat het allermooiste nog moet komen. Dood en leven ontmoeten elkaar in het duet Mooi, ooit geschreven voor Yasmine door Stef Kamil Carlens. Die klinkt in het Nederlands als Wim De Craene en er ontstaat een breekbare magie als hij zijn stem tegen die van Thé Lau aan laat schuren.

“Muziek is mooi en onvoorspelbaar, een grillig ritme dat je hart beheerst. Muziek is mooi en vreemd als leven.”, klinkt het in En dan, gecomponeerd door toetsenist Otto Cooymans. En zo is dat ook met ‘Code’. De nieuwe van The Scene is een bijzonder opwindende plaat, misschien wel de beste die ze ooit gemaakt hebben.

De nieuwe cd wordt gepresenteerd op 10 maart in de AB-Club in Brussel en op 11 maart in Paradiso-Club in Amsterdam. Allen daarheen!