The Rhythm Junks - Pop Off

Petrol

‘Blue Coffee’, het debuutalbum van El Fish uit 1996, staat bij ons nog steeds bovenaan in het cd-rek. Frontman Steven De bruyn en de zijnen haalden toen de Belgische blues uit een dip die in voetbaltermen valt te vergelijken met de put waar de Rode Duivels dezer tijden in ploeteren. ‘Virus B-23’, het eerste album van De bruyns nieuwe collectief The Rhythm Junks, kon ons in 2004 ook al bekoren. The Junks zijn géén bluesgroep meer maar hier en daar vind je er natuurlijk nog sporen van terug. Fans van vergane gloriën Wizzards of Ooze en Morphine zouden ook deze groovy plaat kunnen smaken. Power to reality, u bent natuurlijk geïnteresseerd in het nieuwste werk.

Pop Off



Het zal wel aan ons liggen, maar ‘Pop Off’ is een wel erg ambigue titel voor een plaat waarop een band populairder klinkt dan ooit. Wegknallen is het laatste wat we zullen doen met deze prachtplaat, genoemd naar de overleden hond van drummer Tony Gyselinck. Toegegeven, bij de eerst luisterbeurt moesten we even slikken, maar al gauw kon onze cd-wisselaar het plaatje niet meer missen. Niet de gitaar maar een uitgebreide blazersectie neemt alweer het voortouw. Een geslaagde maar ietwat bijzondere keuze, zeker als je iemand als Geoffrey Burton achter de knoppen hebt. 

The Rhythm Junks zijn een knotsgekke rootsband die nooit af zal zijn, een samenzwering tussen jazz, blues, funk en alles wat daar tussen en buiten ligt. De dialectiek van ‘Virus’ hoor je ook opnieuw op deze cd. Moskow Diskow is een bewerking van Telex’ Belpopklassieker met echte instrumenten in plaats van geprogrammeerde synthesizers. The Machine, met Pieter-Jan De Smet op gastvocalen, is dan weer opgebouwd rond een ritme uit de drumcomputer. De hoge gillen van de backings lijken stiekem weggelopen uit Wordless chorus van My Morning Jacket.

Meiske, het enige Nederlandstalige nummer van de schijf, is een instrumental en een rustpunt op het album. Een bluesy mondharmonica wordt er ondersteund door een minimale percussie. Number from heaven zou mede door het funky baslijntje en de freestyle harmonica en koperblazers niet misstaan op een plaat van G Love. Best kept secret leggen we in dezelfde schuif van evergreens als Spirit in the sky en Going to the country.

Ondanks de albumtitel bevat opener Join the bus genoeg elementen voor een goeie, luilekkere popsingle. Het catchy harmonicastukje, de simpele tekst met hippiemoraal en de slingerende saxofoon rond de ritmetrompetten doen ons opnieuw geloven dat het leven meer is dan succes nastreven en dat er ook plaats is voor plezier ‘an sich’. Pop Off, het nummer, is géén popsingle maar een jamsessie zonder weerga die gerust langer mocht doorgaan.

 
Wham Bam, onze favoriet, swingt beter als de beste sterren op de dansvloer. De stem van mogol De bruyn klinkt hier als de onnavolgbare Chuck Prophet, de ‘bending’ bas en strakke drums sluiten een wel erg dreigend pact en de begeleidende trompetten creëren een gedroomde speelplaats voor de mondharmonica. De bastaardzonen van Toots Thielemans zijn er wederom in geslaagd een fijne plaat af te leveren, waarvoor dank en felicitaties. Het allegaartje rekenen wij dan ook tot het kruim van de Belgische muziekscène.
8 november 2008
Tuur Van Braeckel