The Magician - Voyage

Potion

Natuurlijk heb jij ook al van The Magician gehoord, via remixes van Lykke Li’s I Follow Rivers, Sam Sparro's Happiness of als medeoprichter van Aeroplane. Maar niet enkel als remixer, ook als eigen hitmachine of samensteller van de befaamde ‘Magic Tapes’-compilaties, staat de internationaal gerenommeerde dj en producer uit Namen hoog in aanzien in de hithousescene.

Na vijftien jaar vol gekke en magische verhalen, komt The Magician op de proppen met een geheel eigen plaat, ‘The Voyage’, een project dat hij oprichtte samen met pianist Sofiane Pamart en producer Samaran en uitbrengt op zijn eigen Potion-label. En om dat allemaal nog wat extra aan te dikken, zal elk van de twaalf volwaardige tracks op deze plaat ook een betoverende visuele clip meekrijgen.

De samenwerking met Purple Disco Machine op single All My Life had je misschien ook al eerder met ons opgemerkt. Zo’n drie miljoen online luisteraars alvast wel. Die zingen “All my life I’ve been waiting like something like this” op zijn gladde discobeat en suikerzoet I Just Can’t Get Enough-alike synthriedeltje al vlotjes mee.

Het staat, samen met de duidelijk naar de grote discohoogdagen verwijzende platenhoes, symbool voor wat je van ‘Voyage’ mag verwachten: hapklare, grootse en melodieus/productioneel sterk onderbouwde tracks in pure The Weeknd- of Chromeo-stijl. Met een duidelijke symboliek: The Magician wilt zijn betoverende liedjes over de wereld uitstrooien. En dat met behulp van bekende synthesizerdeuntjes uit de jaren ’80 (van onder meer Erasure, Olivia Newton John,…), sensuele of soulvolle stemmen (Jake ‘Scissor Sisters’ Shears, Bipolar Sunshine, Alioth, Boy Matthews, Nampa, PHRA, …) en opzwepende Tomorrowland- of Eurohouse-vibes.

Trouwens, de producer wil niet elke keer knallen. Zo neemt ‘Voyage’ na zowat elke “banger” gas terug met instrumentale, synth based niemendalletjes – tot zelfs een opname van spelende kindjes met enkele fonkeltoetsen toe (Childhood). Daarnaast gaat de 1-2-3-4 beat af en toe wat langzamer pompen, zoals in de wel heel erg naar de eighties smakende titeltrack: een duidelijke ode aan Giorgio Moroder.

In elk geval past heel ‘Voyage’ wel netjes in elkaar. En dat is een mooie verdienste in een muzieklandschap van vluchtige hap slik weg dancepophitjes. Bijzonder hoe vintage synths en funky discovibes toch keer op keer voor leuke, zomerse platen blijven zorgen die van A tot Z een glimlach op je gezicht toveren, al gaan de mondhoeken naar het einde van het album wel een beetje naar beneden. Well done, mister Magician.