The Kids And The Cosmos - Ambient Mixtape Vol. 1
Sound In Silence
Artiesten die dezer dagen met de finesse van ambientmuziek spelen en daarvan willen leven, moeten in onze ogen al bijna een bredere artistieke blik hebben en ook bezig zijn met films, documentaires, VR of computertoepassingen, theater, expositie installaties, enzovoort. Aldus The Kids And The Cosmos aka de Brit Justin Lee Radford. Of de helft van het duo HIN, een derde van het project Human Suits en zelfs toetsenist bij het zevenkoppige skagezelschap The Scrub. Al is dat laatste nog het minst relevant in het kader van deze “Ambient Mixtape”.
Wat trouwens ook niet relevant is, is de titel van deze nieuwe Sound In Silence-release. Want je krijgt natuurlijk geen “tape”, maar wel een gelimiteerde, huisgemaakte cd-r, als je bij de tweehonderd gelukkigen bent. Of een digitale release, moest je kast al vol staan. Maar er is nog meer: er is hier totaal geen sprake van een “mix”, maar wel een verzameling van vijf wondermooie, op piano gebaseerde, trage fantasietjes vol warmte en emotie die je doen wegdromen naar warme vakantieoorden. Of andere zaligheden die in je brein ontspringen wanneer het gestreeld wordt.
En dat is het enige verwijt dat we naar Justin Lee Radford aka The Kids And The Cosmos willen slingeren: VEEL TE KORT! Nog geen dertig minuten. Are you kidding? Eerst bezorg je ons tranen in de ogen bij een Arrival In Mystery met traag glijdende golven en pianomotief, maar vooral ook met die “Ave Maria”-achtige, donkere operastem die deze prachtige opener afrondt. Dan krijgen we een brok in de keel bij de trage, melancholische toetsen en digistrijkers van Shishan / We Shine, vol weemoed en terugblik naar vroegere tijden. Vervolgens duiken we onderwater in een langzaam ontluikend, beatgedreven nummer dat is opgemaakt met partner in crime Message To Bears vol reverb en after-discotheek -nachtelijkheid. Dan gaan we weer lang doezelen en dromen bij Transition met dat wederom melancholisch, druppelend pianospel en de broze, dubbele cellomelodie van James Gow. En tenslotte gaan we nog even After Life in een meer futuristisch, Pete Namlook-achtige IDM ambient met scherende synths, harpspel en digitale out of space details. En dan is het over. Met een korte klik als een deur die toeslaat.
Dit is dus meer een soort van visitekaartje van de fabuleuze creaties van deze Britse componist. Divers, maar toch met een gelijkaardige dromerigheid en een fantastisch gevoel voor melodie. En zoals bij zo’n bloemlezing hoort, krijg je van deze muziek honger. Veel honger. Honger naar meer. Veel meer. Achterliggende idee is dat deze release een overzicht geeft van het leven en spirituele cyclus van de mens. En dan zijn we misschien wel mee, als gezapige midlifer: VEEL TE KORT!