The Insektlife Cycle - Temple Of The soul

Eigen beheer

The Insektlife Cycle is een uit Manila afkomstige postrockband die ontstond in 2013. Over de in 2017 op de markt gebrachte schijf 'Vivid Dreams Parade' waren we alvast heel enthousiast. Benieuwd of ze het niveau konden aanhouden.

Op 22 mei verscheen een nieuwe schijf van deze Filippijnse band: 'Temple Of The Soul'. En met Unmentioned Motions krijg je al een meer dan negen minuten lange psychedelische trip aangeboden, waaruit blijkt dat een band als The Insektlife Cycle zich van geen enkele regel iets aantrekt. Net dat buiten alle lijntjes van gelijk welke muziekstijl kleuren was - en is nog steeds - de reden waarom we vallen voor deze band.

Hapklare brokjes biedt The Insektlife Cycle niet aan. Je moet er als luisteraard een inspanning voor doen, maar eens meegezogen in die bonte en kleurrijke, wat vreemd aanvoelende wereld, die de band je ook op veertien minuten lange kleppers als Sonic Sermons en Temple of Our Soul aanbiedt, is een weg terug niet langer mogelijk.

Pure postrock, zoals op die ep in 2015, is dit niet. Maar subtiele knipogen naar het genre vinden we dan wel weer terug. Alleen wordt het deze keer opvallend omgeven door psychedelische walmen, die doen denken aan muziek uit de jaren zestig. Gekruid met de nodige portie krautrock, voel je een dreigende ondertoon ontstaan, die wellicht niet zal zorgen voor angstaanvallen, maar toch een donker kadertje rond die songs timmert.

Manilament is nog zo'n dertien minuten lang huzarenstuk waarin de band experimenteert met allerlei muziekstijlen en daardoor de luisteraar voortdurend op het verkeerde been zet. We menen zelfs enkele strepen doommetal te herkennen. Ook dat is een pluspunt: na elke luisterbeurt ontdek je weer iets nieuws. 

Was u al fan van de eerste albums van deze band, dan nog zult u af en toe eens raar opkijken. Omdat The Insektlife Cycle ook nu weer elke grens van postrock, krautrock en psychedelica verlegt. De band experimenteert op deze schijf met al die stijlen, pleegt de nodige stijlbreuken en kleurt bovendien voortdurend buiten de lijntjes waardoor een sprookjesachtige wereld open gaat. Vergelijk het met wat Pink Floyd pleegde te doen in de jaren zeventig en kruid dat met krautrock en postrock.