The Head And The Heart - Let's Be Still

Sub Pop Records

Met The Civil Wars hadden we onlangs al een topper gekregen binnen het segment van de Amerikaanse folk, maar het folkfeestje is nog niet voorbij. Want daar zijn de Homecoming Heroes van The Head And The Heart met hun tweede album.

Het genoemde openingsnummer zet meteen de toon met de zwierige viool van Charity Rose Thielen, een opzwepende banjo in het refrein en de zachte, wat hese stem van Jonathan Russel, maar het is vooral bij Another Story dat alle spieren in ons lijf zich opspannen. Dit is werkelijk een van de mooiste songs van het jaar.

Another Story gaat over een breekbare relatie, die na een breuk weer gelijmd werd, maar waarin de wonde nog open is. Russel troost zichzelf met zijn zachthese stem: “I’ll tell you one thing / We ain’t gonna change love / The sun still rises / Even with the pain.” En die drums, jongens. Het lijken wel Local Natives!

Het vreemde, door synths gedragen duo Springtime en Summertime met Charity Rose Thielen aan de micro verbreekt enigszins de magie. Zeker wanneer de blonde zangeres kirt als Toni Basil in Hey Mickey.

Maar vanaf Josh McBride (met leuke knipoog naar Dylan) golven de hoogtepunten een na een over de luisteraar heen. De genoemde song werd geschreven door een vriendin van de band, maar door hen op muziek gezet en ook al een hele poos opgenomen in hun live shows.

De eerste single uit het album was Shake. En dat is de beste song over een onenightstand ooit. Vooral de  zelfverzekerde zin: “Even if it was just a day / you won’t forget the one who’s making you shake" doet ons grinniken.

Wat volgt is ook knap, maar een pak donkerder. Cruel (over een scheiding) bijvoorbeeld, start als een pianoballad, die dan gelardeerd wordt met lapsteel. Het titelnummer, is een duet over de onmogelijke wens even te ontsnappen aan de mallemolen en 10.000 Weight In Gold gaat over de onvervangbaarheid van ware liefde.

En My Friends klinkt dan misschien wel vrolijk, de tekst is dat allerminst. Fire/ Fear  is een tedere, maar donkere song over een onvervuld verlangen naar liefde (“I want to feel the fire again / With you or anybody else”).

In These Days Are Numbered bewijst Thielen dat haar stem en een gammele akoestische gitaar ook genoeg kunnen zijn om te ontroeren, hoewel in afsluiter Gone  het volledige zestal nog eens in actie komt.

Het knappe aan deze cd is dat The Head And The Heart alle elementen uit de Amerikaanse folk (viool, banjo, lapsteel,...) zodanig uitspeelt dat je toch niet de indruk hebt naar een country- of folkplaat te luisteren. Het is allemaal een beetje meer poppy dan het debuut, maar daardoor zouden ze wel eens de brug kunnen slaan tussen Amerika en Europa, iets waarin bijvoorbeeld The Avett Brothers nog niet echt slaagden.