The Hawkins - Silence Is A Bomb

The Sign Records

The Hawkins vechten flink hun weg naar de top. Met “Silence Is A Bomb” komen ze wellicht weer iets dichterbij. Een unieke tracklist met een goede collectie punk-‘n-roll, vers uit zweden.

 

De vier Zweden maken al van jongs af aan samen muziek. Maar het was pas in 2013 dat de band het ernstig begon te nemen. In de volgende jaren hebben ze alle shows aangepakt, die ze krijgen konden. Van kleine podiums tot één van de grote festivals in zweden, Sweden Rock Festival. Hierdoor werden ze niet voor niets gekroond tot de meestbelovende rockband van Zweden.

Ze stellen zichzelf voor als “de liefdesbaby van Queen en Nitroglycerin”. Het lijkt er ook zeer sterk op dat ze flink wat inspiratie hebben gehaald bij The Darkness. De hoge zangstijl van Joahness Carlsson lijkt erg op die van Justin Hawkins (ironischer kan haast niet). Toch weten ze muzikaal een geheel eigen repertoire neer te zetten.  

Wat we krijgen zijn twaalf tracks interessante rockmuziek met een stevige fundering en geweldige vocalen. Het album begint met de korte intro Silence Is A bomb, die knallend wordt gevolgd door het uptempo Roomer. De aansluiters Hilow en Stones liggen een beetje in dezelfde lijn. En na het rustige Mynah pakken ze het tempo weer lekker op. De daaropvolgende nummers gaan op en neer qua tempo, maar desalniettemin blijf je geboeid luisteren.

Helaas zijn deze songs niet zo pakkend als Fuck You All I’m Outta Here, afkomstig van het vorige, in 2017, uitgebrachte album 'Ain’t Rock N Roll'. Maar aan het eind van de plaat maakt de band dat helemaal goed. Fisherman Blues is immers het pareltje van deze langspeler. Het begint bijna gospelachtig en wordt na een spannende opbouw steeds meeslepender tot ze er weer flink tegenaan gaan met strakke riffs, aangrijpende zang en perfect aanvullende backingvocals.

Hoewel de band enkele jaren geleden een korte tour door Rusland en Europa heeft gedaan, wachten we nog op de echte doorbraak. Of dat met dit album gaat gebeuren, is nog even afwachten. Maar wellicht komt een band als The Hawkins pas echt tot zijn recht op het podium, de plek waar dit soort energie volledig tot zijn recht komt.