The Gluts - Bang!

Fuzz Club Records

Bang!

Marco, Nicolo, Claudia en Dario, The Gluts dus, zijn aan de vijfde langspeler toe. En als je daarmee termen als psychpunknoise of "kenmerken van Hüsker Dü's meer psychedelische spel en de energie van Fugazi" over je heen krijgt, dan gaan de voelsprietjes al snel de lucht in.

Tien knallers van songs. Titels als Bang!, Born & Die, Self-Destruction of Fight en een hoes die als een vuist in je gezicht knalt: Fuzz Club heeft er weer een stevig broertje bij. Het kwartet loeit en raast er dan ook als een overstuurde flipperkast doorheen. Eentje met overstuurde feedback distortions, wegdraaiende noisegitaren, grimmig ronkende baslijnen en speedy punkdrums.

Toch vinden The Gluts in de luidruchtige grimmigheid en snelle, ruwe muziek ook veel ruimte voor diversiteit. Van een surfende meezinger als de titeltrack (waarin de doorrookte whiskystem van Nicolò J. Campana prima tot zijn recht komt) tot vintage horror rock-’n-rollmonsters (Vampire, A Walk At Midnight) of psychotisch grimmende noisemakers als het langere, gierende Fight. En alsof dat nog niet volstaat, neemt bassiste Claudia in Marble Cats de microfoon ter hand voor een zweverige, spoken word danceprestatie die mooi uitbarst in overstuurde psychedelica. Goed voor misschien wel het mooiste moment van deze plaat. En zo gaat het viertal van tweeminutenrazers tot wel zes minuten hakkende gitaarpsychotica.

Voor veel bands zou zo’n brede aanpak de doodsteek kunnen betekenen, maar bij deze Milanezen pakt dat erg goed uit doordat er een waanzinnig sterke “live vibe” in deze muziek zit. Meer nog: voor de eerste keer heeft de band ook een Italiaanse song opgenomen, single Cade Giù, die keurig zijn mannetje staat omwille van de overstuurde sound, tierende zang die het niet-Engels verdoezelt, en het stevige tempo.

Dus ja, honderd procent geslaagd, deze nieuwe van The Gluts. De plaat drukt een stevige extra stempel op de knallende live reputatie. Enkel misschien spijtig dat we daar deze zomer voor naar de noorderburen moeten. Moesten jullie dit lezen, beste Sjock-programmatoren, denk gerust al eens aan editie 2025.

5 juli 2024
Johan Giglot