The Gaslamp Killer - Breakthrough

Brainfeeder

De wereld van William Benjamin Bensussen is er een van vele groezelige straatjes, van de pot gerukte personages en vage radiofrequenties. Onder zijn pseudoniem The Gaslamp Killer vertaalt hij die beelden naar muziek. Wij vragen ons telkens af waar we alweer terechtgekomen zijn. Naar een uitgang zoeken biedt weinig soelaas, dus kun je je maar beter ten volle overgeven aan ‘s mans onnavolgbare trektochten. En dat kan eindelijk ook ongebreideld op een eerste full album.

Na verschillende mixes (hij begon zijn carrière in San Diego als underground deejay), zijn productiewerk voor Flying Lotus (op ‘Los Angeles’) en Gonjasufi (‘A Sufi And A Killer’) en twee ep’s op FlyLo’s label Brainfeeder werd het misschien ook wel tijd voor een langspeler.

Op ‘Breakthrough’ krijg je een mooi zicht op de handelskenmerken van de Killer. Zijn voorliefde voor hiphopbeats en 60’s psychedelica. En vooral ook voor het samplen. De meest waanzinnige samples passeren de revue. We vermoeden dat hij er onder andere een oude Kazachse platencollectie op na houdt.

Een sterk staaltje daarvan kregen we al voorgeschoteld op Gonzasufi’s debuutalbum. Zeker wanneer sufi zelf op twee tracks de vocalen voor z’n rekening neemt, merk je hoeveel invloed Bensussen heeft gehad op die plaat. Veins en Apparitions werken als een flashback, maar verder werkt hij zijn eigen route uit. Daarbij krijgt hij nog hulp van mooi volk als Dimlite, Daedelus en Computer Jay.

Dat levert voldoende variatie op om je van hot naar her te laten lopen. Van boogie funk in Holy Mt Washington gaat het moeiteloos naar de 70’s orgeltjes in Dead Vets om wat later te verzanden in een potpourri van beats, blieps, strijkers en ranzige elektronica. Het heerlijke Nissim wordt dan weer geschapen uit Gaslamps beats, de bass van Daedelus en een yiali tambur (u staat waarschijnlijk versteld van onze kennis van traditionele Turkse instrumenten).

Dat u een beetje verweesd en paranoïde achterblijft na een eerste luisterbeurt lijkt ons niet meer dan normaal. The Gaslamp Killer vat het eigenlijk zelf mooi samen op dit album: “Fuck the fucking fuckers”. Meer moest daar eigenlijk niet over gezegd worden.