The Flower Kings - Look At You Now
InsideOut Music
The Flower Kings hebben al een kwart eeuw lang een missie: niettegenstaande geknutsel, tape en gedreun vandaag als "muziek" heilig verklaard worden, prijzen Roine Stolt en de zijnen de ambachtelijke vlijt van weleer aan. Met een band, die bestaat uit de top van de Zweedse progscene, brengt Stolt het alweer zestiende studioalbum 'Look At You Now’ dat in de traditie van de jaren-zeventig-fusion staat, maar dat ook vragen oproept.
Jazeker, fusion, want er wordt opnieuw gewag gemaakt van een meltingpot van folk, symphonic, electronic, jazz, blues, funk en prog. Sinds de vorige plaat ‘By Royal Decree’ is Roines broer Michael teruggekeerd om bas en zang voor zijn rekening te nemen. En de keyboards deelt hij met Roine en jazzrockspecialist Lalle Larsson.
Niettemin leeft het gevoel dat de Zweden al enige tijd op routine draaien. En ze komen er mee weg ook. Kijk, in de jaren negentig klonk de sound fris en klaar om de wereld te veroveren. Vandaag putten nummers als Beginners Eyes en The Dream misschien uit quasi opgedroogde bronnen, maar ze doen ze wel klinken als een troep jonge, hongerige wolven. En evengoed komen ze werkelijk geïnspireerd voor de dag, zoals in Hollow Man, Seasons End, Father Sky en het aan Procol Harum schatplichtige The Queen. En met de stemmen van Roine en Hasse Fröberg is absoluut niks mis.
Opvallend is de keuze voor kortere songs, met het titelnummer als enige uitzondering. Ook dat is een medaille met twee zijden. Is het een teken aan de wand dat de epische vertelkracht van de bloemenkoningen tot het verleden behoort? Of hebben ze nu aan de helft van de speelduur voldoende om tot hun recht te komen? En was de kritiek in het verleden niet dat werkelijk alles wat opgenomen werd zonder kritische eindredactie de meet haalde?
De outro van het album wijst overigens uit dat de groep zelf geprangd zit tussen verleden en toekomst. De verwijzing naar doorbraakelpee ‘Back To The World Of Adventures’ uit 95 maakt de luisteraar benieuwd naar de muzikale toekomst. Of is dit "wishful thinking"?
Ondertussen, wat raad je zo’n band in godsnaam aan? Er de brui aan geven als je nog met zoveel passie kunt spelen? Het zou zonde zijn als de bewondering om Roines huilende gitaar er vandaag minder op werd. Toegegeven, de gloriejaren liggen achter de rug. De nieuwe muziek lijkt soms een formule geworden om oud mee te worden. Maar scheid het kaf van het koren en je kunt met ‘Look At You Now’ in je cd-speler een driesterrenplaat programmeren. Helemaal niet slecht, toch?