The Fire Harvest - Open Water

Snowstar Records

Zijn er nog muziekliefhebbers die houden van ambachtelijk gemaakte gitaarmuziek? Zo ja, spring dan in het water van The Fire Harvest.

Meer dan twintig jaar struinen de leden van The Fire Harvest al rond in de muziekwereld. Niet als professionals maar wel als liefhebbers van goede songs en vrienden van elkaar. Hip zijn is het minste van hun zorgen. Zo lang ze maar de muziek kunnen maken die zij zelf graag horen en samen lol kunnen trappen is het al lang goed.

Die muziek situeert zich ergens tussen slowcore, country-noir en postrock en is, mede door de gerijpte stem van zanger Gerben Houwer, meestal zwanger van emotie.

Met ‘Open Water’ is het kwartet al aan het derde album toe, maar wij leerden de Utrechtenaren pas kennen begin dit jaar toen we de prachtige single Not Going To Work in première mochten voorstellen. En ondertussen was er ook al het even mooie, bijna zeven minuten durende Picture Of A Man.

The Fire Harvest levert dus nooit haastwerk af. Slechts één keer blijven ze onder de drieminutengrens op ‘Open Water’. Good Intentions, dat nochtans in het midden van de plaat staat, is dus wat dat betreft een atypisch nummer, maar toch past het als gegoten tussen de rest, ook al hoor je ook even een zeldzame synth in de intro.

Net als de andere zeven nummers werd Good Intentions live ingespeeld in de studio, onder het wakend oor van producer Michael Feuerstack, die speciaal daarvoor vanuit Montreal naar Utrecht reisde. En de teksten van alle acht de nummers zijn gebaseerd op gesprekken gehouden tijdens de tournee door Duitsland.

Soms blijven die niet gespeend van maatschappijkritiek, maar soms, zoals in Lines In The Sand, zijn die ook erg persoonlijk. Dat nummer gaat over hoe één van hen een kast erft van zijn grootmoeder en daarin een revolver ligt, een wapen dat toebehoorde aan een verzetsstrijder uit de familie. Of er iemand ooit werd neergeschoten? De band hoopt alvast van niet: “There’s no greater peace than the gun that was never fired / the assassin never hired.”

Vanaf opener River Dam weet je dus al wat voor vlees je hier in de kuip hebt: een band die doorleefde, vooral trage, repetitieve nummers brengt met af en toe een vingervlugge gitaarsolo. Veel variatie valt er niet te bespeuren onder het troebele wateroppervlak van ‘Open Water’, maar dat komt dan weer wel de continuïteit ten goede.

Pretentieloos, concessieloos eerlijk en compromisloos zichzelf. Dat is The Fire Harvest op ‘Open Water’. En zo klinken ze goed.