The Demtones - The Demtones

Eigen beheer

The Demtones

Waarom het Zweedse trio The Demtones nu net deze bandnaam koos, met die vanzelfsprekende, vette knipogen naar de nu- en no-metalband Deftones, is een vraagteken. De muziek van deze langharige boys grijpt immers terug naar classic southern rock-’n-rollgrooves en schuurt en scheert van jewelste. Lange haren en skinny jeans inbegrepen.

Laat het al een even groot raadsel zijn wat er met gitarist Jokke Pettersson gebeurd is, aangezien zijn bio-tabblad op de bandsite geledigd is en de band ten tijde van de release van dit debuut spreekt van een “heilige muzikale drievuldigheid”. Maar kom, focus op de muziek! Negen songs lang, beginnend met Valerie en eindigend met Free. Aldus dit scherpe plaatje. En scherp mag je letterlijk nemen, als de rand van een scheermes en het gegier op de V-amp van frontman Oscar Ericsson. “Energy, groove and lead guitars!” is de slogan van The Demtones.

Je kent ze wel, die circulaire ZZ-Top-riffs-on-speed. Scherpe gitaaruithalen – in I Come Around vertaald in een mooi om elkaar kronkelende dubbelsolo – die tegenover een heerlijk grollende en rollende baslijn afsteken. Je ziet de heren zo op de moto over desolate Zweedse heuvelwegen cruisen. In het naar stoner knipogende You Don’t Know toont het riffmonster het ware gelaat: iets zwaarder gestemd en grommend als een V8-motor.

Het bekt goed, klinkt goed en er zit veel energie en drive in dit plaatje. Reden voor een “Whaauw”? “It’s only rock’n roll baby”, om even te citeren. Leuk, maar voorspelbaar. En dat wordt wel even anders als je dit trio live ziet razen met de neiging om meer voor het podium en tussen het publiek te spelen dan erop. Dan wordt “rock” natuurlijk plots “iconisch” en “leuk” opeens “waanzinnig”. En dan wordt het eindeloos herhalen van “You’ve got to make up your mind yeah / Make up your mind and start tryin”, plots een levensmotto, een meezing-slogan, een anthem voor los gehen. En dat kan gerust met de heerlijk rollende basriff en scheurende gitaar die er bij hoogtepunt Reckless op volgt.

Het venijn zit hem echt wel in de staart. Want de manier waarop afsluiter Free op vijf minuten van een intieme ballade tot een persistent psychedelisch riffmonster evolueert, is pure kunst. “Best played loud – with air guitars”, staat op het schijfje geprint. Nagel op de kop.

16 oktober 2019
Johan Giglot